وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُولَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الاَْشْهَادُ هَؤُلَاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى رَبِّهِمْ أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ (18 ) الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُمْ بِالاَْخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ (19 ) أُولَئِكَ لَمْ يَكُونُوا مُعْجِزِينَ فِي الاَْرْضِ وَمَا كَانَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ يُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ مَا كَانُوا يَسْتَطِيعُونَ السَّمْعَ وَمَا كَانُوا يُبْصِرُونَ (20 )أُولَئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (21 ) لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الاَْخِرَةِ هُمُ الاَْخْسَرُونَ (22 ) إِنَّ الَّذِينَ آَمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُوا إِلَى رَبِّهِمْ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (23 )مَثَلُ الْفَرِيقَيْنِ كَالاَْعْمَى وَالاَْصَمِّ وَالْبَصِيرِ وَالسَّمِيعِ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (24 ) وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ (25 )
بُت پرستان با دست خود از سنگ و چوب، مجسّمه هايى مى ساختند و در مقابل آن سجده مى كردند و چنين مى گفتند: "اين بُت ها شفيع ما در پيشگاه خدا هستند و خدا از ما خواسته است اين بُت ها را عبادت كنيم".
اين سخن دروغى بود كه به تو نسبت مى دادند، كسانى كه اين گونه به تو دروغ مى بندند، از همه ستمكارتر هستند، آنان در روز قيامت براى حسابرسى به پيشگاه تو حاضر مى شوند. در آن روز، فرشتگانى كه اعمال آنان را ثبت كرده اند مى گويند: "اينان كسانى هستند كه بر خداى خود دروغ بستند".

* * *

آن كسانى كه سخنانِ دروغ به تو نسبت دادند، به خود ظلم و ستم كردند، اكنون تو آنان را لعنت مى كنى و از رحمت خود دور مى نمايى، آنان مردم را از راه تو باز مى داشتند و آن راه را براى مردم نادرست نشان مى دادند و روز قيامت را انكار مى كردند.
روز قيامت كه فرا رسد، آنان هرگز نمى توانند از عذاب تو فرار كنند و هيچ يار و ياورى نخواهند داشت، در آن روز، تو عذاب آنان را دوچندان مى كنى، زيرا هم خود گمراه بودند و هم ديگران را گمراه مى كردند.
آنان گوش و چشم خود را بسته بودند و تصميم گرفته بودند ايمان نياورند. آنان به خود ضرر زدند و در روز قيامت با چشم خود مى بينند كه بُت هاى آنان نابود مى شوند، آن وقت است كه اميد آنان نااميد مى شود و مى فهمند كه بيشتر از همه زيان كرده اند.
امّا كسانى را كه ايمان آوردند و عمل نيكو انجام دادند و در برابر فرمان تو تسليم و فروتن بودند، به بهشت وارد مى كنى و آنان براى هميشه از نعمت هاى بهشت بهره مند خواهند شد.
تو در اينجا از كافر و مؤمن سخن گفتى، داستان اين دو، مانند نابينا و ناشنوا در مقايسه با بينا و شنوا مى باشد، به راستى آيا اين دو با هم برابرند؟ چرا انسان ها پند نمى گيرند؟
مؤمن و كافر هرگز با هم برابر نخواهند بود همان گونه كه بينا با نابينا و شنوا با ناشنوا يكسان نمى باشد. مؤمن در بهشت جاى خواهد گرفت و كافر در آتش عذاب تو خواهد سوخت.