قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَكُمْ ظِهْرِيًّا إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (92 ) وَيَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ (93 )
شعيب(عليه السلام)چنين پاسخ گفت: "اى مردم ! آيا طايفه من نزد شما از خداى يگانه، گرامى تر است؟ چرا به خاطر خدا مرا گرامى نمى داريد؟ چرا خدا را به كلّى فراموش كرده ايد؟ بدانيد خدا به آنچه شما انجام مى دهيد، آگاهى كامل دارد".
سپس آنان را اين گونه تهديد كرد: "اى مردم ! شما گفتيد كه اگر ملاحظه طايفه من نبود، مرا سنگسار مى كرديد، اكنون به شما مى گويم، هر كارى كه مى توانيد انجام بدهيد، فكر نكنيد با اين سخنان شما، من از رسالت خود دست برمى دارم، من باز هم شما را به سوى خداى يگانه دعوت مى كنم، به زودى خواهيد فهميد چه كسى گرفتار عذاب خواركننده مى شود، به زودى معلوم مى شود چه كسى دروغگوست: من يا شما؟ منتظر باشيد كه من هم منتظرم.

* * *