وَإِلَى عَاد أَخَاهُمْ هُودًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَه غَيْرُهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُفْتَرُونَ (50 ) يَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي أَفَلَا تَعْقِلُونَ (51 ) وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ (52 )
دومين پيامبرى كه در اين سوره نام او را مى برى، هود(عليه السلام)است، تو او را براى هدايت قوم "عاد" فرستادى، آنان جمعيّت زيادى داشتند و داراى ثروت فراوانى بودند و در قسمتى از سرزمين "يمن" كه بسيار حاصلخيز بود، زندگى مى كردند. آن ها همه بُت پرست بودند.
هود(عليه السلام)همچون برادرى مهربان، مردم را به سوى تو دعوت مى كرد و از آنان مى خواست تا بُت پرستى را رها كنند. او به مردم چنين مى گفت: "فقط خداى يكتا را بپرستيد، خدايى جز او نيست، شما بُت ها را شريك خدا مى دانيد، اين چه سخن دروغى است كه مى گوييد؟ من شما را به سوى خدا فرا مى خوانم و از شما هيچ پاداشى نمى خواهم، من فقط از خدايى كه مرا آفريده است، پاداش مى خواهم. در سخنانم فكر و انديشه كنيد و از بُت پرستى دست برداريد".
مردم به سخنان او گوش فرا ندادند، پس تو هفت سال، خشكسالى را بر آنان مسلّط كردى، ديگر از باران هيچ خبرى نبود، هود(عليه السلام)به آنان گفت: "اى مردم ! از خدا طلب عفو و بخشش كنيد و از گناهان خود توبه كنيد، دست از بُت پرستى برداريد و به خداى يگانه ايمان آوريد، اگر چنين كنيد، خدا پيوسته بر شما باران رحمت مى فرستد و بر قدرت و نيروى شما مى افزايد، او فرزندان شما را زياد مى كند تا در سختى ها شما را يارى كنند، سخن مرا بپذيريد و از من با انكار روبرنگردانيد".

* * *