إِنْ تَسْتَفْتِحُوا فَقَدْ جَاءَكُمُ الْفَتْحُ وَإِنْ تَنْتَهُوا فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَإِنْ تَعُودُوا نَعُدْ وَلَنْ تُغْنِيَ عَنْكُمْ فِئَتُكُمْ شَيْئًا وَلَوْ كَثُرَتْ وَأَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ (19 )
بُت پرستان مكّه براى اين كه بتوانند مردم را براى جنگ با پيامبر بسيج كنند، از ابزار دين استفاده كردند، درست است كه آنان بُت پرست بودند، امّا بُت ها را شريك تو مى دانستند، تو را قبول داشتند، امّا مى گفتند كه بُت ها، دختران تو هستند و تو اداره جهان را به بُت ها واگذار كرده اى.
ابوجهل كنار كعبه آمد و پرده آن را گرفت و چنين گفت: "اى خدا ! ما به جنگ محمّد مى رويم، از تو مى خواهيم هركدام از ما را كه دين بهترى داريم، پيروز گردانى".[4]
مردم مكّه به دعاى او آمين گفتند، آن ها فكر مى كردند كه بُت پرستى از يكتاپرستى بهتر است.

* * *

در جنگ بدر، بُت پرستان شكست خوردند، هفتاد نفر از آنان كشته شدند و همين تعداد نيز اسير شدند و بقيّه فرار كردند. اكنون تو اين آيه را نازل مى كنى و با بُت پرستان سخن مى گويى.
تو به آنان يادآورى مى كنى كه چه دعايى كردند، اين سخن توست: "اى بُت پرستان ! شما پيروزى را براى گروهى مى خواستيد كه دين بهترى دارند، اكنون با پيروزى مسلمانان، حقّ روشن شد، اگر شما دست از دشمنى با پيامبر من برداريد، به سود شماست، امّا اگر به دشمنى و جنگ ادامه دهيد، من بار ديگر مسلمانان را يارى خواهم كرد، بدانيد كه جمعيّت زيادِ شما، عذاب مرا از شما دور نمى كند، يارى و نصرت من همواره با مؤمنان است".

* * *