الاَْنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا فَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِئَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ (66 )
در آيه قبل، از مسلمانان خواستى تا هر نفر از آنان در مقابل ده نفر از كافران مقاومت كند، اگر سپاه دشمن ده برابر مسلمانان باشد، مسلمانان بايد به ميدان بروند.
اين سخن تو براى مسلمانانى بود كه از ايمان قوى و فوق العاده اى بهره مند بودند، تو مى دانستى كه مسلمانان عادى نمى توانند اين گونه عمل كنند، براى همين تو بر آنان تخفيف دادى و از آنان مى خواهى اگر سپاه دشمن دو برابر آنان بود، مقاومت كنند و ميدان را ترك نكنند، در واقع هر مسلمان بايد در مقابل دو نفر از كافران مقاومت كند.
اين سخن توست: "به اراده من، صد نفر از مسلمانان با استقامت مى توانند بر دويست نفر از كافران پيروز شوند، هزار نفر از مسلمانان با استقامت مى توانند بر دو هزار نفر از كافران پيروز شوند، من پشتيبان كسانى هستم كه در راه من استقامت مىورزند و بر سختى ها صبر مى كنند".

* * *