اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَهًا وَاحِدًا لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (31 ) يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (32 )هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ (33 )
چه شد كه يهوديان و مسيحيان اين چنين منحرف شدند و از يكتاپرستى دور افتادند؟
آنان سخنان علما و رهبران خود را بدون هيچ گونه تحقيقى پذيرفتند و آنان را به جاى خداى خود گرفتند، سخن آنان را بدون چون و چرا قبول كردند، مسيحيان، عيسى(عليه السلام)را خدا دانستند، چرا آنان تورات و انجيل را فراموش كردند؟ در اين كتاب ها، تو آنان را به يكتاپرستى دعوت كرده بودى. به راستى كه خدايى جز تو نيست، تو بالاتر از اين هستى كه براى تو شريك قرار بدهند، تو هيچ شريكى ندارى.

* * *

علماى يهود و رهبران مسيحى مى خواستند نور دين تو را با سخنان خود خاموش كنند، آنان تورات و انجيل را تحريف كردند و مردم را از دين تو منحرف كردند.
آنان تورات و انجيل را بارها خوانده بودند، نشانه هاى پيامبر موعود را به خوبى مى دانستند، آنان همان طور كه فرزندان خود را مى شناختند، پيامبر موعود را هم مى شناختند و يقين داشتند كه آن پيامبر، كسى جز محمّد(صلى الله عليه وآله)نيست، امّا اين حقيقت را انكار كردند، در تورات و انجيل، نشانه هاى پيامبر موعود را ذكر كرده اى، آنان آن قسمت هاى تورات را تغيير دادند تا منافع اندك خويش را حفظ كنند و به مردم مى گفتند كه محمّد، پيامبر موعود نيست.
آنان خيال مى كردند كه اين گونه مى توانند حقيقت را پنهان كنند، امّا تو اراده كرده بودى كه نور دين خودت را آشكار كنى هر چند آن كافران اين را نپسندند، تو محمّد(صلى الله عليه وآله)را با قرآن و دين حقّ فرستادى و اراده كردى كه دين اسلام بر همه اديان برترى يابد هر چند مشركان ناراضى و مخالف باشند.
روزى فرا مى رسد كه اسلام دين همه مى شود، هر كس كه روى زمين زندگى مى كند، به محمّد(صلى الله عليه وآله)و دين او ايمان مى آورد. اين وعده اى است كه تو به پيامبر خودت داده اى، آن روز، براى يهوديان و مسيحيانى كه براى تو شريك قرار دادند، خوشايند نخواهد بود.

* * *

تو به پيامبر وعده دادى كه در روزگار ظهور مهدى(عليه السلام)، دين او را بر همه جهان مسلّط كنى، در روزگار ظهور مهدى(عليه السلام)، مردم جهان مسلمان مى شوند، دين اسلام، دين تمامى مردم جهان مى شود. آن روز، روز باشكوهى است.
دوست دارم سيماى روزگار ظهور را ببينم، براى همين به مطالعه و تحقيق خود ادامه مى دهم، سخنان اهل بيت(عليهم السلام)را بررسى مى كنم، مى فهمم كه همه خوبى ها در آن روزگار خواهد بود، همه اهل آسمان ها و تمام مردم زمين در شادى و نشاط خواهند بود، زيرا حكومت عدل برقرار خواهد شد.[29]
از ظلم و ستم هيچ خبرى نخواهد بود، فقر از ميان مى رود به طورى كه مردم، فقيرى را نمى يابند تا به او صدقه دهند. همه مردم به جاى عشق به دنيا، عاشق عبادت هستند و كمال خويش را در عبادت و بندگى خدا جستجو مى كنند.[30]
فرشتگان همواره بر انسان ها سلام مى كنند; با آن ها معاشرت دارند و در مجالس آن ها شركت مى كنند، آرى دل هاى مردم آن قدر پاك شده است كه مى توانند فرشتگان را ببينند.[31]
علم و دانش رشد زيادى پيدا كرده است به طورى كه دانش بشر، بيش از ده برابر مى شود.[32]
هيچ اختلافى در سرتاسر دنيا به چشم نمى خورد و مردم از هر قبيله و قومى كه باشند در صلح و صفا با هم زندگى مى كنند.[33]
باران رحمت الهى زياد مى بارد و سرتاسر دنيا، سرسبز و خرّم است.[34]
اين همان ظهور زيبايى است كه همه پيامبران منتظر آن بودند. ظهورى كه آرزوى دل همه انسان ها بوده است...

* * *