وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِي الاَْرْضِ جَمِيعًا مَا أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (63 )
قبل از اين كه پيامبر به مدينه هجرت كند، اين شهر، شاهد جنگ داخلى بود، در اين شهر، دو قبيله بزرگ : "اَوس" و "خَزرج" زندگى مى كردند. در جنگ "بُعاث"، جوانان زيادى از آنان بر خاك و خون غلطيدند .[20]
در ميان اين مردم، كينه ها آن چنان ريشه دوانده بود كه به صورت عادى ممكن نبود از بين برود، اگر پيامبر همه ثروت دنيا را خرج مى كرد نمى توانست ميان آنان، دوستى برقرار كند.
تو به پيامبر دستور دادى به مدينه هجرت كند و به او وعده دادى كه مردم آن شهر او را يارى خواهند كرد، تو دل هاى آن مردم را به هم نزديك كردى و ميان آنان الفت و محبّت ايجاد كردى، آنان كينه ها و خشم ها را فراموش كردند و همه در كنار هم به يارى پيامبر آمدند و براى هدفى مقدّس، فداكارى كردند، تو به هر كارى كه بخواهى توانا هستى و كارهاى تو از روى حكمت است.[21]

* * *