إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا إِنَّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آَمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ بِالْقِسْطِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيم وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ (4 )
در روز قيامت، همه انسان ها براى حسابرسى به پيشگاه تو حاضر مى شوند، اين وعده توست، تو در روز قيامت همه را زنده مى كنى. وقتى من آغاز خلقت جهان را نگاه مى كنم، مى فهمم كه مى توانى بار ديگر همه را زنده كنى، تو جهان را از هيچ، آفريدى و قدرت دوباره ساختن آن را دارى.
به كسانى كه ايمان آوردند و عمل نيك انجام دادند، پاداش مى دهى، اين پاداش بر اساس عدل توست. همچنين كسانى كه راه كفر را برگزيدند نتيجه اعمال خود را مى بينند، آنان در جهنّم گرفتار مى شوند و شربتى از آب جوشان، نصيب آن ها مى شود و عذابى دردناك در انتظارشان خواهد بود.
روز قيامت، عدالت تو را تكميل مى كند، اگر قيامت نباشد، چه فرقى بين خوب و بد است؟ بعضى در اين دنيا، به همه ظلم مى كنند و به حقّ ديگران تجاوز مى كنند و زندگى راحتى براى خود دست و پا مى كنند و بعد از مدّتى مى ميرند، آنها كى بايد نتيجه ظلم خود را ببينند؟
آنان كه روز قيامت و معاد را انكار مى كنند، مى گويند انسان بعد از مرگ، نيست و نابود مى شود و همه چيز براى او تمام مى شود. چگونه ممكن است سرانجام انسان هاى خوب با سرانجام انسان هاى بد، يكسان باشد؟ اگر قيامت نباشد، عدالت تو بى معنا مى شود.

* * *