وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ أَيُّكُمْ زَادَتْهُ هَذِهِ إِيمَانًا فَأَمَّا الَّذِينَ آَمَنُوا فَزَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَهُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (124 )وَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَى رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ (125 ) أَوَلَا يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عَام مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لَا يَتُوبُونَ وَلَا هُمْ يَذَّكَّرُونَ (126 )وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْض هَلْ يَرَاكُمْ مِنْ أَحَد ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ (127 )
در اينجا از ويژگى ديگر منافقان سخن مى گويى:
وقتى سوره اى از قرآن نازل مى شود، منافقان از روى تمسخر به ديگران مى گويند: "اين سوره به ايمانِ كدام يك از شما افزود؟"، منافقان در قرآن شك دارند و به آن ايمان نمى آورند، امّا سوره هاى قرآن، ايمانِ كسانى را كه ايمان آورده اند، افزون مى كند و آنان را شادمان مى سازد.
كسانى كه در دل آنان، بيمارى نفاق و ترديد است، به شك و ترديد آنان افزوده مى شود و آنان در حال كفر جان خواهند داد و به عذاب جاودان گرفتار خواهند شد.
چرا آنان متوجّه نيستند كه تو سالى يكى دوبار آنان را به بلا و سختى ها گرفتار مى سازى، شايد به خود آيند و توبه كنند، امّا آنان پشيمان نمى شوند و عبرت نمى گيرند.
در قرآن بارها درباره ويژگى هاى منافقان سخن گفتى و آنان را به توبه فرا خواندى. گاهى وقتى آن منافقان حضور پيامبر بودند و تو سوره اى درباره آنان نازل مى كردى و پيامبر آن سوره را براى مردم مى خواند، آن منافقان به يكديگر نگاه مى كردند و به هم مى گفتند: "آيا كسى شما را مى بيند"، سپس مخفيانه از نزد پيامبر باز مى گشتند. تو به آنان فرصت توبه دادى و زمينه هدايت را براى آنان فراهم كردى، امّا آنان به اختيار خود راه گمراهى را برگزيدند، تو هيچ كس را مجبور به پذيرش حقيقت نمى كنى، براى همين تو دل هاى آنان را از رحمت خود برگرداندى، آنان نمى خواهند حقّ را درك كنند و از آن پيروى كنند.

* * *