وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الاَْرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا (63 )وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا (64 ) وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا (65 ) إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا (66 ) وَالَّذِينَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا (67 ) وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آَخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَامًا (68 ) يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا (69 )إِلَّا مَنْ تَابَ وَآَمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَات وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيًما (70 ) وَمَنْ تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا (71 ) وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا (72 ) وَالَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآَيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمًّا وَعُمْيَانًا (73 ) وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُن وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا (74 )أُولَئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَامًا (75 )خَالِدِينَ فِيهَا حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا (76 )
وقتى محمّد(صلى الله عليه وآله) به بُت پرستان گفت: "خداىِ رحمان را پرستش كنيد"، آنان گفتند: "ما خداىِ رحمان را نمى شناسيم"، امّا مؤمنان تو را مى شناسند و فقط تو را مى پرستند و بنده تو هستند. آنان به مقام "بندگى" رسيده اند و تو از آنان راضى و خشنود هستى.
بارخدايا ! من دوست دارم بندگان خوب تو را بشناسم، برايم از ويژگى هاى آنان بگو ! من مى خواهم همانند آنان زندگى كنم، مى خواهم زندگى من، جلوه بندگى تو باشد.

* * *

برايم سيزده ويژگى بندگان خوب خودت را ذكر مى كنى:
* ويژگى اوّل:
آنان هرگز غرور و تكبّر ندارند، همواره فروتن هستند و با تواضع بر روى زمين گام برمى دارند.
* ويژگى دوم:
آنان مظهر صبر و تحمّل هستند. جاهلان به آنان دشنام مى دهند و سخنان ناروا مى گويند، امّا مؤمنان با بزرگوارى برخورد مى كنند و با صفا و محبّت پاسخ آنان را مى دهند و هرگز مقابله به مثل نمى كنند.
* ويژگى سوم:
بندگان خوب تو با اخلاص تو را عبادت مى كنند، شب ها به نماز مى ايستند و در مقابل بزرگى تو به سجده مى روند. در تاريكى شب كه هيچ كس آنان را نمى بيند، روح و جان خود را با نام و ياد تو روشن مى كنند.
* ويژگى چهارم:
آنان از عذاب روز قيامت مى ترسند، از اين كه شيطان آنان را فريب دهد، نگرانند، از تو مى خواهند تا آنان را از عذاب جهنّم نجات دهى، زيرا جهنّم جايگاه و منزلگاه بدى است، آنان از شعله هاى آتش جهنّم در هراسند و شب ها از ترس آن، اشك مى ريزند.
* ويژگى پنجم:
آنان به نيازمندان كمك مى كنند و از مال و ثروت خود به فقيران مى بخشند، البتّه آنان در اين كار، اسراف نمى كنند همان گونه كه بخل نمىورزند، آنان جانب اعتدال را مراعات مى كنند.
* ويژگى ششم:
آنان هرگز خدايى غير از تو را نمى پرستند، آنان يكتاپرست هستند، از شرك و بُت پرستى بيزارند. آنان از شركِ پنهان كه همان ريا و خودنمايى است، دورى مى كنند. آنان مى دانند كه تو فقط كارى را قبول مى كنى كه در آن اخلاص باشد، آرى، تو كارى را كه بوى ريا و خودنمايى داشته باشد نمى پذيرى.
* ويژگى هفتم:
آنان هرگز خون بى گناهى را نمى ريزند، انسانى كه تو كشتن او را حرام كرده اى را نمى كشند، (فقط جهت اجراى عدالت، كسى را كه جنايتى كرده است قصاص مى كنند).
* ويژگى هشتم:
هرگز زنا نمى كنند، آنان مى دانند كه زنا سبب مى شود پيوندهاى خانوادگى از هم گسسته شود و جامعه را به تباهى كشاند.
از شرك، قتل و زنا سخن به ميان آمد، هيچ گناهى از اين سه گناه، بزرگ تر نيست، هر كس به اين سه گناه آلوده شود در روز قيامت به عذاب سختى گرفتار خواهد شد.
عذاب چنين گناهكارانى دوبرابر خواهد بود و براى هميشه در آتش جهنّم با ذلّت و خوارى، خواهند ماند، البتّه اگر گناهكارى كه اين سه گناه را انجام داده است، توبه كند و گذشته خود را با اعمال نيك جبران كند، تو او را مى بخشى و گناهان او را به لطف و كرم خود به نيكى ها تبديل مى كنى كه تو خداى بخشنده و مهربانى هستى.
آرى، هر كس از روىِ پشيمانى، توبه كند و عمل نيك انجام دهد، آگاهانه به سوى تو آمده است و توبه اش واقعى است و تو از گناهش مى گذرى و به او پاداش نيك عطا مى كنى.
* ويژگى نهم:
سخن از ويژگى هاى بندگان خوب تو بود، ويژگى نهم آنان اين است كه در مجالس باطل شركت نمى كنند، آنان در مجلس گناه حاضر نمى شوند، اگر در جايى بودند و ديدند گناهانى مانند تهمت، شراب، موسيقى گناه آلود و... آغاز شد، از جا برمى خيزند و آنجا را ترك مى كنند.[153]
* ويژگى دهم:
وقتى آنان با امور بيهوده و ناپسند روبرو مى شوند، با بزرگوارى از آن مى گذرند و از آن چشم پوشى مى كنند. آرى، آنان از هرگونه كار لغو و بيهوده پرهيز مى كنند، آنان در زندگى به دنبال هدف مشخّصى هستند و آن هدف، رضايت توست، همه كارهايشان را با توجه به آن هدف مى سنجند، همه كارهاى آنان رنگ و بوى تو را دارد.
* ويژگى يازدهم:
آنان وقتى قرآن و سخنان تو را مى شنوند در مقابل آن، بى تفاوت و بى اعتنا نيستند، آنان مانند كوران و كران نيستند كه گويى حقّ را نديده اند و نشنيده اند. آنان وقتى سخن تو را مى شنوند، در برابر آن خشوع و فروتنى مى كنند و با تمام وجود به سخن تو گوش فرا مى دهند و به ايمان و آگاهى آنان افزوده مى شود.
* ويژگى دوازدهم:
آنان از تو مى خواهند تا همسران و فرزندان آنان را مايه روشنى چشمانشان قرار دهى. آنان براى تربيت خانواده خود، همه تلاش خود را مى كنند و از تو مى خواهند تا خانواده و نسل آنان را مايه آبروى آنان قرار دهى. آنان از ابراهيم(عليه السلام)آموخته اند تا براى نسل خود دعا كنند.[154]
آنان هنگام دعا فقط به فكر خود و زمان خود نيستند، دعاى آنان فراتر از زمان و مكان است، براى نسل خود طلب هدايت و رحمت مى كنند.
* ويژگى سيزدهم:
بندگان خوبت از تو مى خواهند تا آنان را رهبر و راهنماى پرهيزكاران قرار دهى تا ديگران از آنان الگو و سرمشق بگيرند. آنان از تو ثروت و مال دنيا را نمى خواهند، زيرا مى دانند وقتى مرگ سراغشان بيايد، بايد ثروت و دارايى خود را بگذارند و با دست خالى روانه قبر شوند. اگر كسى بتواند مردم را هدايت كند و آنان را به سوى تو فرا بخواند، بزرگ ترين ثروت را به دست آورده است.
بندگان خوب تو چنين آرزويى دارند و از تو مى خواهند تا در تاريكى هاى زمين، آن ها را چراغ هدايت مردم قرار دهى. اگر كسى بتواند يك نفر را به راه راست هدايت كند، مانند اين است كه همه مردم جهان را هدايت كرده است و آنان را از مرگ حتمى نجات داده است.
خوشا به حال كسانى كه به گونه اى زندگى مى كنند كه سخن و كردارشان، سبب هدايت ديگران به راه راست مى شود و در روز قيامت به ثوابى بس بزرگ مى رسند.[155]

* * *

بندگان خوب تو در اين دنيا، اين سيزده ويژگى را دارند و در قيامت هم تو،به آنان پاداش مى دهى، آنان را در بهترين قصرهاى بهشت جاى مى دهى، زيرا آنان در اين دنيا در راه بندگى تو صبر و استقامت كردند و سختى ها را تحمّل نمودند. تو پاداش صبر آنان را مى دهى.
هنگامى كه آنان وارد بهشت مى شوند، فرشتگان به استقبالشان مى آيند و به آنان سلام مى كنند و خوش آمد مى گويند. آنان براى هميشه در بهشت خواهند بود و به راستى كه بهشت تو بهترين جايگاه و منزلگاه است.

* * *