إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آَمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّات تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَب وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ (23 ) وَهُدُوا إِلَى الطَّيِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَى صِرَاطِ الْحَمِيدِ (24 )
از سرانجام كافران برايم گفتى، اكنون از سرانجام مؤمنان سخن مى گويى: تو كسانى را كه ايمان آورده اند و كارهاى نيك انجام داده اند را در بهشت جاى مى دهى، همان بهشتى كه زير درختان آن، نهرهاى آب جارى است، آنان در بهشت به زيورهاى طلا و مرواريد آراسته مى شوند و لباس هايشان از ابريشم است.
چرا تو به مؤمنان اين نعمت هاى زيبا را مى دهى؟
بهشت، نتيجه اعمال خود آنان است، آنان در دنيا قرآن را خواندند و از آن پند گرفتند و به واسطه آن هدايت شدند، به راستى كه قرآن، زيباترين سخن ها مى باشد، هر كس كه از هدايت قرآن بهره بگيرد، بهشت جايگاه او خواهد بود.
تو انسان ها را آزاد آفريدى و براى هدايت آن ها، قرآن را فرستادى. قرآن راه حق و باطل را براى همه مشخّص كرد. تو با قرآن، راه مستقيم را كه همان راه پسنديده است به همه نشان دادى. مؤمنان اين راه را در پيش گرفتند و به سعادت و رستگارى رسيدند.[52]

* * *

راه قرآن همان راه شايسته اى است كه مؤمن به آن هدايت شده است. راه پيامبر، همان راه قرآن است، همان طور كه راه امامت، ادامه راه پيامبر است.[53]
پس از پيامبر، على(عليه السلام) و يازده امام بعد از او را براى هدايت مردم برگزيدى، تو انسان ها را بدون امام رها نمى كنى، براى جانشينى پس از پيامبر، برنامه دارى.
دوازده امام را از گناه و زشتى ها پاك گردانيدى و به آنان مقام عصمت دادى و وظيفه هدايت مردم را به دوش آنان نهادى و از مردم خواستى تا از آنان پيروى كنند.
امروز راه مهدى(عليه السلام) راهى است كه مرا به سعادت مى رساند، پيروى از مهدى(عليه السلام)، همان راه شايسته توست.[54]