بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَأَعْتَدْنَا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيرًا (11 ) إِذَا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكَان بَعِيد سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا (12 )وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا (13 ) لَا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا (14 )قُلْ أَذَلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِيرًا (15 ) لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ خَالِدِينَ كَانَ عَلَى رَبِّكَ وَعْدًا مَسْئُولًا (16 )
بُت پرستان روز قيامت را انكار مى كردند و به آن ايمان نداشتند. وقتى انسانى، روز قيامت را تكذيب كرد، دست به هر گناهى مى زند و از ظلم به ديگران هراسى ندارد، تو براى چنين انسان هايى عذاب سوزان جهنّم را آماده كرده اى !
روز قيامت كه فرا رسد، تو آنان را زنده مى كنى، وقتى آنان آتش جهنّم را از دور مى بينند و صداى جوش و خروش جهنّم را مى شنوند، ترس و وحشت وجود آنان را فرا مى گيرد.
آنان امروز قيامت را انكار مى كنند، امّا وقتى جهنّم را ببينند، پشيمان مى شوند، آن وقت ديگر پشيمانى سودى ندارد. فرشتگان غُل و زنجير به دست و پاى آنان مى بندند و آنان را در گوشه تنگ و تاريكى از جهنّم جاى مى دهند، آن وقت است كه صداى آه و ناله آنان بلند مى شود و آرزوى مرگ مى كنند.
فرشتگان به آنان مى گويند: "امروز يك بار آرزوى مرگ نكنيد، بلكه مرگ بسيار طلب كنيد، بدانيد عذاب شما يكى دو روز نيست، شما براى هميشه در عذاب خواهيد ماند".
اين كافران چرا با خود چنين مى كنند؟ چرا راه كفر را در پيش مى گيرند و خود را از سعادت محروم مى كنند؟
كفر بهتر است يا ايمان؟ جهنّم بهتر است يا بهشت؟
كدام بهشت؟
بهشتى كه تو به اهل تقوا وعده دادى. همان بهشتى كه پاداش اعمال نيك آنان است.
تو در روز قيامت اهل تقوا را در بهشت جاى مى دهى و آنان در آنجا براى هميشه از نعمت هاى زيباى تو بهره مند مى شوند، هر آنچه را كه بخواهند برايشان فراهم است، اين وعده اى است كه بر عهده توست و هرگز وعده تو دروغ نيست.

* * *