وَجَاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ هُوَ اجْتَبَاكُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَج مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ وَفِي هَذَا لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيدًا عَلَيْكُمْ وَتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآَتُوا الزَّكَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلَاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ (78 )
از مؤمنان مى خواهى تا با مال و جان در راه تو (آن گونه كه شايسته است) تلاش كنند، تلاش آنان بايد با اخلاص همراه باشد، آنان بايد از ريا دورى كنند كه تو رياكاران را دشمن مى دارى.[72]
تو مؤمنان را براى پيروى از دين اسلام برگزيدى، در حقّ آنان لطف كردى و در دين بر آنان سخت نگرفتى. احكام دين اسلام با فطرت پاك انسان هماهنگ و سازگار است و سبب رشد و كمال انسان مى شود، براى مثال اگر مسلمانى به مسافرت رفت، روزه را از او برداشتى و به او فرمان دادى تا نماز را شكسته بخواند.
دين اسلام، ادامه دين ابراهيم(عليه السلام) است، دين ابراهيم(عليه السلام) هم اسلام بود، ابراهيم(عليه السلام)، پدر معنوىِ مسلمانان است، هر كس پيرو ابراهيم(عليه السلام) باشد، فرزند معنوى او حساب مى شود.
تو كسانى را كه پيرو دين اسلام هستند در كتاب هاى آسمانى قبل و در قرآن، مسلمان ناميدى، تو اين نام را براى آنان انتخاب كردى.
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را به پيامبرى فرستادى تا پيام تو را به مؤمنان برساند، سپس از مؤمنان خواستى تا اين پيام را به ديگران برسانند، تو از آنان خواستى تا به سخن محمّد(صلى الله عليه وآله) گوش فرا دهند و آن را به ديگران و نيز كسانى كه محمّد(صلى الله عليه وآله) را نديدند، منتقل كنند. مؤمنان در هر زمانى وظيفه دارند تا پيام قرآن و اسلام را براى نسل بعد از خود بگويند.
در پايان اين سوره از مؤمنان مى خواهى تا نماز را به پا دارند و زكات بدهند و در همه كارها به تو توكّل كنند و از غير تو يارى نطلبند كه تو يار و ياور آنان هستى و تو بهترين يارى كننده مى باشى.[73]