أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَتُصْبِحُ الاَْرْضُ مُخْضَرَّةً إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ (63 ) لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الاَْرْضِ وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (64 ) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي الاَْرْضِ وَالْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَيُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الاَْرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (65 ) وَهُوَ الَّذِي أَحْيَاكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ إِنَّ الاِْنْسَانَ لَكَفُورٌ (66 )
تو همان خدايى هستى كه از آسمان باران فرو مى فرستى و زمين را سرسبز و خرّم مى كنى، تو به همه جزئيّات امور جهان به خوبى آگاه هستى. هرچه در آسمان ها و زمين است، از آنِ توست، تو بى نياز مى باشى و شايسته ستايش هستى.
من چگونه تو را حمد و ستايش كنم، چگونه شكرگزار تو باشم، هرگز نمى توانم نعمت هاى تو را شمارش كنم.
تو هر آنچه روى زمين است براى انسان آفريدى، درياها را هم در اختيار او قرار دادى، تو كشتى ها را در درياها به حركت درآوردى تا انسان از آن بهره مند شود.
اين آسمانى كه من مى بينم پر از ستارگان و سيّارات است، آسمان را در جاى خودش نگاه مى دارى تا بر زمين نيفتد، نظام ستارگان را بر اساس جاذبه ها و دافعه ها به گونه اى تنظيم كردى كه هر ستاره و سيّاره اى در مدار خود مى چرخد، همه اين ها براى آسايش زندگى انسان است. تو با بندگان خود مهربان و بخشنده هستى.
تو به انسان نعمت حيات دادى و او را آفريدى، او در اين دنيا مدّتى زندگى مى كند وقتى عمرش به پايان رسيد تو او را مى ميرانى، روز قيامت كه فرا رسد، او را دوباره زنده مى كنى تا نتيجه كارهاى خود را ببيند.
اين ها گوشه اى از نعمت هايى است كه تو به انسان دادى امّا انسان بسيار ناسپاس است و شكر نعمت هاى تو را به جا نمى آورد.

* * *