وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا إِفْكٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آَخَرُونَ فَقَدْ جَاءُوا ظُلْمًا وَزُورًا (4 )وَقَالُوا أَسَاطِيرُ الاَْوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (5 ) قُلْ أَنْزَلَهُ الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ إِنَّهُ كَانَ غَفُورًا رَحِيًما (6 )
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى هدايت اين بُت پرستان فرستادى، او قرآن را براى آنان خواند و آنان را به يكتاپرستى دعوت كرد، امّا قرآن را دروغ خواندند و گفتند: "اين قرآن چيزى جز افسانه نيست، محمّد اين سخنان را از پيش خودش ساخته است و گروهى هم او را يارى كرده اند"، اين سخن بُت پرستان درباره قرآن ظلمى بزرگ است، آنان به محمّد(صلى الله عليه وآله)نسبتى ناروا دادند.
آن بُت پرستان سخن ديگرى هم درباره قرآن مى گفتند، آنان به مردم چنين مى گفتند: "اين سخنانى كه محمّد مى گويد، همان افسانه هاى گذشتگان است كه در كتاب ها نوشته شده است، هر صبح و شام، پيروان محمّد اين سخنان را براى او مى خوانند و او اين سخنان را حفظ مى كند، سپس نزد شما مى آيد و آن سخنان را بازگو مى كند".
اين چه سخن ياوه اى است كه آنان درباره قرآن مى گويند؟
اين قرآن ساخته ذهن بشر نيست، زيرا در آن دانش ها، تاريخ اقوام پيشين، قوانين مناسب با نياز بشر ذكر شده است، همچنين اسرارى از جهان در قرآن بيان شده است، چگونه ممكن است ذهن بشرى چنين چيزهايى را درك كند؟ اين قرآن، سخن توست، تو كه از اسرار آسمان ها و زمين آگاهى دارى، مى توانى چنين سخن بگويى.
بُت پرستان قرآن را دروغ خواندند، امّا تو راه توبه را به روى آنان باز مى گذارى، تو خداى بخشنده و مهربان هستى، اگر آنان توبه كنند و به سوى تو بازگردند، تو گناه آنان را مى بخشى.

* * *