وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ وَإِنَّ يَوْمًا عِنْدَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَة مِمَّا تَعُدُّونَ (47 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) بارها با بُت پرستان سخن گفت، او براى آنان دلسوزى مى نمود و دوست داشت آنان از عذاب قيامت، نجات پيدا كنند و راه سعادت و رستگارى را در پيش گيرند.
گروهى از بُت پرستان به محمّد(صلى الله عليه وآله) چنين گفتند: "اين عذابى كه از آن سخن مى گويى، كى فرا مى رسد؟ اگر راست مى گويى و تو پيامبر خدا هستى، چرا نفرين نمى كنى تا عذاب بر ما نازل شود و ما نابود شويم؟".
از محمّد(صلى الله عليه وآله) مى خواهى تا به آنان چنين پاسخ بدهد: "شايد خدا به شما مدّتى مهلت بدهد و عذاب شما را به عقب اندازد، امّا هرگز او خلف وعده نمى كند، چرا شما در عذاب خود عجله مى كنيد؟ اگر مى دانستيد كه يك روز عذاب شما در قيامت به اندازه هزار سال اين دنيا طول مى كشد، هرگز اين چنين عجله نمى كرديد".

* * *