أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ قَدْ يَعْلَمُ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ وَيَوْمَ يُرْجَعُونَ إِلَيْهِ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْء عَلِيمٌ (64 )
در اين سوره دستورهاى مختلفى را بيان كردى: حجاب، پرهيز از نگاه ناروا، روابط صميمى با خويشاوندان و دوستان، اطاعت از سخنان پيامبر و...
در اينجا به سه نكته اشاره مى كنى تا در من انگيزه عمل به اين دستورها ايجاد شود:
اول: آنچه در آسمان ها و زمين است از آن توست، تو به اطاعتِ بندگانت نياز ندارى، تو خداى بى نياز هستى.
دوم: تو از همه كردار بندگان خود آگاهى، كوچك ترين عمل آنان از تو پنهان نمى ماند.
سوم: روز قيامت حقّ است، تو همه انسان ها را زنده مى كنى، آنان براى حسابرسى به پيشگاه تو مى آيند، تو آنان را از حقيقت كارهايشان باخبر مى كنى، خوبان را به بهشت مى برى و بدان را گرفتار جهنّم مى كنى.
وقتى من بدانم تو به تمام كردار من آگاهى دارى، سعى مى كنم از گناه دورى كنم، آرى، تو به هر چيز دانا هستى.[138]