بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ (18 )
تو حقّ را براى مردم آشكار كردى، تو به وسيله حق، باطل را سركوب مى كنى و باطل نابود مى شود، واى بر آن مردمى كه به تو نسبت هاى ناروا مى دهند.
اين قانون توست: تو نمى گذارى حقيقت بر مردم مخفى بماند، حقّ را براى او آشكار مى كنى، پس از آن ديگر اختيار با خودش است، يا حقّ را مى پذيرد يا آن را انكار مى كند.
همه كسانى كه راه كفر را در پيش گرفتند، حقّ را شناختند و آن را انكار كردند، تو نمى گذارى انسان در جهالت و نادانى بماند، راه را به او نشان مى دهى، در قلب او حقّ را وارد مى كنى و او حقيقت را مى شناسد.
شناخت حقيقت، شك و ترديد را نابود مى كند و انسان حقّ را به روشنى درك مى كند، امّا بعد از اين، ديگر اختيار با خود اوست.
تو هرگز انسان را مجبور به پذيرفتن حقّ نمى كنى، تو او را آزاد آفريده اى، كار تو اين است كه به او كمك كنى حقّ را بشناسد، وقتى او حقّ را شناخت، ديگر خودش بايد انتخاب كند.

* * *