إِنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا يُؤْتِكُمْ أُجُورَكُمْ وَلَا يَسْأَلْكُمْ أَمْوَالَكُمْ (36 ) إِنْ يَسْأَلْكُمُوهَا فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَيُخْرِجْ أَضْغَانَكُمْ (37 ) هَاأَنْتُمْ هَؤُلَاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَمِنْكُمْ مَنْ يَبْخَلُ وَمَنْ يَبْخَلْ فَإِنَّمَا يَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَاللَّهُ الْغَنِيُّ وَأَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ وَإِنْ تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُونُوا أَمْثَالَكُمْ (38 )
وقتى دشمنان براى نابودى اسلام به مدينه حمله كنند، پيامبر نياز به نيروهايى دارد كه به يارى او بيايند، اگر كسى شيفته دنيا باشد، نمى تواند از دنيا دل بكند، تو مى دانى كه سرگرم شدن به زندگى دنيا مانع مى شود مسلمانان به جهاد بروند، پس حقيقت زندگى دنيا را در اينجا بيان مى كنى و چنين مى گويى: "اى مسلمانان ! زندگى دنيا چيزى جز بازيچه و سرگرمى نيست، اگر شما مؤمن و پرهيزكار باشيد، من به شما در روز قيامت، پاداش مى دهم".

* * *

تو از مسلمانان خواستى از مال خود در راه دين تو هزينه كنند، دفاع از اسلام همان اندازه كه به مردان كارآزموده نياز دارد به مال و ثروت هم احتياج دارد، اسلحه مناسب و تجهيزات جنگى، بسيار مهم است. سربازانى كه اسلحه و تجهيزات نداشته باشند، نمى توانند در مقابل دشمن ايستادگى كنند و شكست مى خورند. از ثروتمندان خواستى تا قدرى از ثروت خود را به پيامبر بدهند تا او بتواند اسلحه براى جهادگران تهيّه كند، امّا گروهى از ثروتمندان از اين كار خوددارى كردند.
تو خداى بى نياز هستى و هرگز به مال و ثروت آنان نياز ندارى، اگر به ثروتمندان چنين فرمانى دادى، نفع آن به خود آنان برمى گردد، اين كار باعث مى شود تا دشمن نتواند به مسلمانان حمله كند و جانِ خود آنان حفظ مى شود.
چرا آنان اين قدر شيفته ثروت خود شده اند؟ چرا محبّت دنيا قلب آنان را از آنِ خود كرده است؟
اگر تو فرمان دهى كه مقدارى از ثروت خود را در راه تو انفاق كنند، بخل مىورزند و خشم و كينه پيامبر را به دل مى گيرند، تو خشم و كينه آنان را براى همه آشكار مى كنى.
تو به مسلمانان فرمان مى دهى تا انفاق كنند، امّا عدّه اى بخل مىورزند و هر كس كه بخل بورزد در واقع به ضرر خود بخل ورزيده است و خود را از رحمت تو محروم كرده است و گرنه تو خداى يگانه اى و به هيچ كس و هيچ چيز نياز ندارى، اين انسان ها هستند كه به تو نياز دارند و فقير درگاه تو هستند.
اگر مسلمانان مدينه از فرمان تو سرپيچى كنند، تو گروه ديگرى را به جاى آنان مى آورى كه آن گروه همانند آنان نخواهند بود، بلكه آنان با سخاوت و اشتياق در راه تو از ثروت خود انفاق خواهند كرد و از فرمان تو پيروى خواهند نمود.

* * *

در اينجا چنين مى خوانم: گروهى از مردم مدينه بخل ورزيدند و به دستور خدا عمل نكردند، خدا اين آيه را نازل كرد و به آنان گفت: "اگر از فرمان من سرپيچى كنيد، من گروه ديگرى را به جاى شما مى آورم كه همانند شما نيستند".
وقتى پيامبر اين آيه را خواند، عدّه اى به فكر فرو رفتند، آنان مى خواستند بدانند كه منظور خدا از آن گروه چه كسانى مى باشند، آنان نزد پيامبر رفتند و از او اين سؤال را پرسيدند. پيامبر سلمان فارسى را صدا زد و دست روى شانه او گذاشت و فرمود: "قسم به خدايى كه جانم در دست قدرت اوست، اگر ايمان در ستاره ثريا باشد، گروهى از مردم فارس آن را به چنگ مى آورند".
همه با شنيدن اين سخن دانستند كه ايرانيان همان گروهى هستند كه خدا از آنان در اين آيه تعريف كرده است.
آرى، اين وعده توست: گروهى از ايرانيان در راه دين فداكارى زيادى مى كنند و از مال و جان و هستى خويش مايه مى گذارند و به قرآن و سخنان پيامبر عمل مى كنند.[115]