فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَاد وَثَمُودَ (13 ) إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لاََنْزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (14 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) بارها با مردم سخن گفت و آنان را از عذاب ترساند و از آنان خواست دست از بُت پرستى بردارند، امّا آنان به سخنان او اعتنا نكردند و او را دروغگو خواندند.
اكنون از محمّد(صلى الله عليه وآله) مى خواهى تا به آنان چنين بگويد:
اى مردم ! من شما را از صاعقه اى همچون صاعقه "عاد" و "ثمود" مى ترسانم !
شما نام قوم عاد و ثمود را شنيده ايد، خدا براى هدايت آنان پيامبرانى را فرستاد و آن پيامبران از هر راهى كه ممكن بود با آنان سخن گفتند، شايد بتوانند در دل آن سياه دلان نفوذ كنند. پيامبران از آنان خواستند تا دست از بُت پرستى بردارند و يكتاپرست شوند، امّا آنان به پيامبران خود چنين گفتند: "اگر خدا مى خواست پيامبرى براى ما بفرستد، فرشته اى را مى فرستاد. شما انسانى همانند ما هستيد و هرگز پيامبر نيستيد، اين قدر با ما سخن نگوييد كه هيچ فايده اى ندارد، ما به سخن شما ايمان نداريم و هرگز از شما پيروى نمى كنيم".
آنان دوست داشتند تو فرشتگان را به عنوان پيامبر به زمين بفرستى، سؤال آنان اين بود كه چرا تو يك انسان را به پيامبرى فرستاده اى؟ اگر تو فرشته اى را به پيامبرى مى فرستادى، حتماً آنان به او ايمان مى آوردند !
آنان از حكمت تو بى خبر بودند كه چنين سخنانى گفتند، حكمت تو در اين بود كه بندگان برگزيده خود را به مقام پيامبرى برسانى و آنان را الگوى همگان قرار بدهى، كسى كه مى خواهد الگوى انسان ها باشد بايد از جنس خود آن ها باشد.

* * *