وَلَقَدْ مَكَّنَّاهُمْ فِيَما إِنْ مَكَّنَّاكُمْ فِيهِ وَجَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعًا وَأَبْصَارًا وَأَفْئِدَةً فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَلَا أَبْصَارُهُمْ وَلَا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَيْء إِذْ كَانُوا يَجْحَدُونَ بِآَيَاتِ اللَّهِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (26 ) وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا مَا حَوْلَكُمْ مِنَ الْقُرَى وَصَرَّفْنَا الاَْيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (27 ) فَلَوْلَا نَصَرَهُمُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ قُرْبَانًا آَلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ وَذَلِكَ إِفْكُهُمْ وَمَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (28 )
كافران مكّه سخن محمّد(صلى الله عليه وآله) را دروغ مى پنداشتند و با او دشمنى مى كردند، اكنون تو با آنان چنين سخن مى گويى: "من به قوم عاد قدرت و امكاناتى دادم كه به شما نداده ام، قدرت و ثروت آنان بيشتر از شما بود، امّا اين قدرت و ثروت نتوانست آن ها را از عذاب نجات دهد".
آرى، تو به آنان گوش و چشم و عقل داده بودى تا حقّ را بشنوند و ببينند و آن را درك كنند، ولى آنان راه كفر را پيمودند و گوش و چشم و عقل آنان، سودى برايشان نداشت و نتوانست عذاب را از آنان دور كند، آنان حقّ را شناختند ولى انكار كردند.
هود(عليه السلام) آنان را از عذاب آسمانى ترساند، ولى آنان عذاب آسمانى را مسخره كردند و سرانجام همان عذاب به سراغشان آمد و آنان را نابود كرد.
اكنون از كافران مكّه مى خواهى تا قدرى فكر كنند و به اطراف سرزمين خود نگاه كنند، تو انسان هاى زيادى را كه در اطراف همين سرزمين زندگى مى كردند، به عذاب خود هلاك كردى.
تو آيات و نشانه هاى خود را قبلاً براى آنان بيان كردى و پيامبران خود را فرستادى و حقّ را براى آنان آشكار كردى تا مگر به راه حقّ بازگردند، امّا آنان بر كفر خود پافشارى نمودند و به عذاب گرفتار شدند.
آنان بُت ها را مى پرستيدند و تصوّر مى كردند كه با پرستش بُت ها به تو نزديك مى شوند، پس چرا بُت ها آنان را از عذاب نجات ندادند؟ چرا وقتى عذاب آمد، بُت ها ناپديد شدند؟
آن كافران يك عمر بُت ها را پرستيدند ولى هنگامى كه به كمك نياز داشتند، بت ها هيچ كمكى به آنان نكردند، آيا چنين بُت هايى شايسته پرستش هستند؟
آنان به دروغ مى گفتند كه بُت ها شريك تو هستند و آن ها را مى پرستيدند، عذاب هاى آسمانى، حاصل دروغ هاى خودشان بود.
تو به بندگان خود ستم نمى كنى، بلكه آنان به خود ستم كردند، آنان در برابر بت ها سجده مى كردند و با پيامبران تو دشمنى مى كردند، عذاب هاى دردناك، نتيجه كارهايشان بود.

* * *

مكّه در سرزمين حجاز (عربستان) واقع شده است، كافران مكّه هر سال به سوى شمال (شام) و به سوى جنوب (يمن) سفر مى كردند، وقتى به سمت يمن مى رفتند، سرزمين قوم "عاد" را مى ديدند.
وقتى آنان به سوى شام مى رفتند، خرابه هاى شهر "سُدوم" را مى ديدند، شهرى كه قوم لوط(عليه السلام) در آنجا زندگى مى كردند و به عذاب گرفتار شدند.
همچنين آنان در راه شام، خرابه هاى شهر "مدين" را مى ديدند، شهرى كه شعيب(عليه السلام)آنان را به راه راست فرا خواند ولى آنان كفر ورزيدند و نابود شدند.