وَالَّذِي قَالَ لِوَالِدَيْهِ أُفّ لَكُمَا أَتَعِدَانِنِي أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلِي وَهُمَا يَسْتَغِيثَانِ اللَّهَ وَيْلَكَ آَمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَيَقُولُ مَا هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الاَْوَّلِينَ (17 ) أُولَئِكَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَم قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ (18 )
از نيكوكارى كه قدردان پدر و مادر خودش است، برايم سخن گفتى، اكنون از ستمكار كافرى سخن مى گويى كه پدر و مادر او، مؤمن هستند و او را به ايمان دعوت مى كنند، امّا آن ستمكار سخنشان را نمى پذيرد و راه كفر را برمى گزيند. او به پدر و مادرش مى گويد: "اُف بر شما ! آيا مرا از روز قيامت مى ترسانيد؟ شما مى گوييد كه من بعد از مرگ زنده مى شوم و به جهنّم مى روم، قبل از من انسان هاى زيادى مرده اند و به مشتى از خاك و استخوان تبديل شده اند، هيچ كدام از آنان زنده نشده اند، اين سخن ها چيست كه شما مى گوييد؟".
چقدر اين فرزند ناسپاس است ! پدر و مادرش او را به ايمان فرا مى خوانند، او به آنان بى احترامى مى كند و به آنان "اُفّ" مى گويد. (در زبان فارسى، وقتى به كسى احترامى مى كنند به او مى گويند: تُف بر تو !).
وقتى پدر و مادر او اين سخنان را شنيدند از دست او به پيشگاه تو شكايت كردند و به فرزندشان گفتند: "واى بر تو ! ايمان بياور كه وعده خدا حقّ است و او همه انسان ها را در روز قيامت زنده خواهد كرد"، امّا او در پاسخ چنين گفت: "اين سخنان شما، افسانه اى است كه پيشينيان بافته اند".[103]
آرى، او راه كفر را برگزيد و به پدر و مادر خويش بى احترامى كرد و قيامت را دروغ پنداشت، تو در روز قيامت او را در جهنّم جاى مى دهى، اين وعده توست و جهنّم را از كافران پر مى كنى، عذاب تو براى چنين افرادى حتمى است و آنان را همراه با امّت هاى كافر (از جنّ ها و انسان ها) به آتش جهنّم گرفتار مى سازى و آنان زيانكارند كه سرمايه وجودى خود را نابود كردند و خود را از سعادت محروم نمودند و آتش جهنّم را براى خود خريدند.

* * *