وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (9 )
تو در كتاب طبيعت، هزاران نشانه از قدرت خودت قرار دادى، كافى است كه انسان چشم باز كند و به اين نشانه ها دقّت كند.
هر كس كه با فطرت پاك خود به آسمان ها و زمين بنگرد، هدفمندى جهان هستى را متوجّه مى شود و مى فهمد كه اين جهان خالق دانا و توانا دارد، خدايى يگانه و مهربان !
تو به همه انسان ها، نور عقل و فطرت داده اى تا بتوانند راه سعادت را پيدا نمايند.
اگر از انسان ها پرسيده شود: "اين آسمان ها و زمين را چه كسى آفريده است؟"، فطرت آنان، پاسخ را به خوبى مى داند و در جواب مى گويند: "خداى توانا و دانا، آسمان و زمين را خلق كرده است". اين نور فطرتى است كه تو در نهاد انسان ها قرار دادى.
پس چرا عدّه اى حقّ را انكار مى كنند و به بُت پرستى رو مى آورند؟
تو فطرت همه را پاك و خداجو آفريدى، امّا به انسان، اختيار هم دادى تا او راهش را خود انتخاب كند، عدّه اى حقّ را انكار مى كنند، نتيجه اين كار آنان، اين است كه نور عقل و فطرت در دل هايشان خاموش مى شود، هر كس لجاجت به خرج دهد و بهانه جويى كند و معصيت تو را انجام دهد، نور فطرت از او گرفته مى شود، بر دل او مهر مى زنى و او به غفلت مبتلا مى شود، ديگر سخن حقّ را نمى شنود و حقّ را نمى بيند.

* * *