فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ مَا يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنْ نَهَار بَلَاغٌ فَهَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ (35 )
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى هدايت مردم فرستادى، امّا آنان او را دروغگو و ديوانه و جادوگر خواندند و به سخنش ايمان نياوردند و با او دشمنى زيادى نمودند، اكنون به محمّد(صلى الله عليه وآله) خبر مى دهى كه فقط او در راه يكتاپرستى اذيّت و آزار نشد، پيامبران بزرگ تو هم با سختى هاى زيادى روبرو بودند امّا در راه هدف خود شكيبايى كردند.

* * *

تو پيامبران زيادى داشته اى، امّا مقام پنج تن از آنان از همه بالاتر بود، به آنان "أُولُو العَزم" مى گويند، يعنى پيامبرانى كه داراى اراده اى بسيار قوى بودند و بر همه سختى ها صبر كردند.
نام آن ها چنين است: نوح، ابراهيم، موسى، عيسى و محمّد(عليهم السلام).
دين آنان براى همه انسان هاى زمان خودشان بود و به مكان خاصّى اختصاص نداشت. دين آنان، دين جهانى بود و همه انسان ها بايد از آنان پيروى مى كردند.

* * *

تو از محمّد(صلى الله عليه وآله) مى خواهى همانند پيامبرانِ أُولُو العَزم، صبر كند و براى عذاب كافران شتاب نكند.
اين قانون توست: تو به كافران مهلت مى دهى و در عذابشان شتاب نمى كنى، امّا از همه كارهاى آنان باخبر هستى و در روز قيامت آنان را به خاطر اين كارها، كيفر سختى مى كنى، آرى، جهنّم در انتظار كافران است.
آنان جهنّم را دروغ مى پنداشتند و محمّد(صلى الله عليه وآله) را دروغگو مى خواندند، آنان مى خواستند به شهوت ها و لذّت هاى حيوانى خود برسند و در دنيا خوش باشند، پس با محمّد(صلى الله عليه وآله)دشمنى كردند، امّا وقتى در ميان شعله هاى سوزان جهنّم گرفتار مى شوند، احساس مى كنند كه گويى فقط ساعتى در دنيا بوده اند.
در روز قيامت، دنيا در نظرشان اين قدر كوتاه جلوه مى كند و پشيمان مى شوند و با خود مى گويند: چرا به خاطر خوشى دنيا، اين عذاب را براى خود خريديم؟ خوشى دنيا، لحظه اى بيش نبود، خوشى ها تمام شد ولى عذاب ما هرگز تمام نمى شود.
اكنون به انسان ها خبر مى دهى كه قرآن، براى هدايت آنان كافى است، همه آنچه كه آنان براى رستگارى نياز دارند، در قرآن بيان شده است، كسى كه به قرآن ايمان آورد و به آن عمل كند، رستگار مى شود و كسى كه آن را تكذيب كند از سعادت محروم مى شود و اين قانون توست: "فقط تبهكاران به هلاكت مى رسند"، تبهكارانى كه راه كفر را برمى گزينند، سرانجامى جز عذاب جهنّم ندارند، امّا كسانى كه راه ايمان را بپيمايند در بهشت، غرق نعمت هاى زيباى تو خواهند بود.[106]