إِنَّ هَؤُلَاءِ لَيَقُولُونَ (34 ) إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الاُْولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ (35 ) فَأْتُوا بِآَبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (36 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) از بُت پرستان مى خواست از پرستش بُت ها دست بردارند تا به عذاب روز قيامت گرفتار نشوند، امّا آنان سخنان محمّد(صلى الله عليه وآله) را مسخره مى كردند و به او مى گفتند: "ما پس از مرگ، زندگى جديد نداريم و هرگز دوباره زنده نخواهيم شد، ما يك بار مى ميريم و همه چيز تمام مى شود و بعد از آن نه زندگى ديگرى هست و نه مرگى !".
آنان به محمّد(صلى الله عليه وآله) و پيروانش مى گفتند: "شما مى گوييد كه مردگان زنده خواهند شد، اگر راست مى گوييد پس پدران ما را زنده كنيد و نزد ما بياوريد".

* * *

آنان اين سؤال را بارها از محمّد(صلى الله عليه وآله) پرسيدند و تو جواب آنان را دادى، روزى، يكى از آنان به قبرستان رفت، ساعتى به دنبال استخوانى گشت، سرانجام استخوان پوسيده اى را پيدا كرد و آن را برداشت و به سوى شهر مكّه آمد و سراغ محمّد(صلى الله عليه وآله) را از مردم گرفت و نزد او رفت و گفت: "بگو بدانم چگونه اين استخوان پوسيده زنده خواهد شد؟".
تو از محمّد(صلى الله عليه وآله) خواستى تا به او چنين پاسخ بدهد: "آن خدايى كه قدرت دارد انسان را از "هيچ" بيافريند، قدرت دارد كه بار ديگر او را زنده كند".[80]

* * *