وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْء فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ (10 )فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الاَْنْعَامِ أَزْوَاجًا يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (11 ) لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْء عَلِيمٌ (12 ) شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ (13 )
گروهى از مردم مكّه به محمّد(صلى الله عليه وآله) ايمان آوردند، بزرگان مكّه وقتى آنان را مى ديدند چنين مى گفتند: "چرا از آيين پدران خود دست برداشتيد؟ خدا ما را به پرستش بُت ها امر كرده است، هيچ انسانى نمى تواند خدا را بپرستد، اين بت ها شفيعان ما در درگاه خدا هستند، چرا شما راه گمراهى را برگزيديد".
چرا بزرگان مكّه چنين سخن دروغى را به تو نسبت مى دادند؟ تو كجا فرمان دادى كه انسان ها بُت ها را بپرستند؟ اين چه سخن باطلى است كه آنان بر زبان جارى مى كردند؟
مسلمانان به يگانگى تو ايمان آوردند و راه خود را از بُت پرستان جدا كردند و حقّ را برگزيدند. تو در روز قيامت بين آنان و كافران داورى مى كنى و آن روز معلوم مى شود حقّ با كيست.
تو خداى يگانه اى ! خدايى جز تو نيست، از محمّد(صلى الله عليه وآله)مى خواهى تا فقط بر تو توكّل كند و به درگاه تو پناه آورد و به پيروان خويش نيز فرمان دهد كه بر تو توكّل كنند و به درگاهت رو آورند.
تو آسمان ها و زمين را آفريده اى و نعمت هاى فراوان به انسان ها داده اى، همسرانى از جنس خود انسان ها آفريدى تا نسل بشر ادامه پيدا كند، همچنين چهارپايان را زوج آفريدى تا بر تعداد آن ها افزوده گردد و انسان بتواند از آن هابهره ببرد.
تو خداى يكتايى، هيچ چيز مثل تو نيست، تو مثل و مانند ندارى، تو شنوا و بينايى !
كليدهاى خزائن آسمان ها و زمين از توست، تو روزىِ هر كس را كه بخواهى، زياد مى كنى و روزىِ هر كس را كه بخواهى، كم مى گردانى و تو به هر چيزى، دانايى.
تو دين يكتاپرستى را براى پيروان محمّد(صلى الله عليه وآله) برگزيدى، اين دين، همان دينى است كه تو نوح(عليه السلام) را به آن سفارش كردى، تو به محمّد(صلى الله عليه وآله) و ابراهيم و موسى و عيسى(عليهم السلام) سفارش مهمى نمودى، تو از آنان خواستى تا يكتاپرستى را بر پا دارند و مردم را به آن فرا خوانند و از اختلاف بپرهيزند.
اين فرمان توست، محمّد(صلى الله عليه وآله)بايد بُت پرستان را به يكتاپرستى فرا خواند هر چند اين كار براى بُت پرستان ناگوار باشد.
مقام پيامبرى، مقامى والاست، تو هر كس را كه بخواهى به مقام پيامبرى برمى گزينى، هر كس كه به سوى تو توبه كند را هدايت مى كنى، تو گناه بندگانت را مى بخشى و آنان را به سوى بهشت رهنمايى مى كنى، تو پيامبران را براى هدايت انسان ها فرستادى، هر كس از آنان اطاعت كند در روز قيامت به بهشت رهنمون خواهد شد و هر كس هم كه كفر ورزد راهى به بهشت نخواهد داشت.

* * *

در آيه 13 از بزرگ ترين پيامبران نام برده شده است: نوح، ابراهيم، موسى، عيسى، محمّد(عليهم السلام).
به آنان پيامبران "اولوالعَزم" مى گويند. آنان از اصول و برنامه يكسانى پيروى كرده اند و مردم را به يكتاپرستى، ايمان به قيامت، نماز و ياد خدا و كمك به نيازمندان فراخواندند.
اين پيامبران، دين و آيين تازه اى آوردند و پيامبرانى كه بعد از آنان آمدند از آنان پيروى مى كردند. براى مثال، بين ابراهيم و موسى(عليهما السلام)پيامبران زيادى بودند، امّا همه آن ها وظيفه داشتند دين ابراهيم(عليه السلام) را تبليغ كنند، وقتى موسى(عليه السلام)آمد، دين تازه اى آورد، پيامبرانى كه پس از موسى(عليه السلام) آمدند وظيفه داشتند دين او را تبليغ كنند.

* * *