فَإِنْ يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ وَإِنْ يَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِينَ (24 )
در روز قيامت فرمان مى دهى تا فرشتگان، همه كافران را به جهنّم بيندازند و به راستى كه جهنّم، چه بدجايگاهى است. فرشتگان زنجير به دست و پاى آنان مى بندند و آنان را در گوشه تنگ و تاريكى از جهنّم جاى مى دهند.
كافران چاره اى جز تحمّل آتش جهنّم ندارند، زيرا جهنّم جايگاه هميشگى آنان است، فرشتگان به آنان مى گويند: "عذاب شما يكى دو روز نيست، شما براى هميشه در اينجا عذاب خواهيد شد".[7]
اگر آنان تقاضاى عفو و بخشش كنند و التماس كنند، تو از آنان راضى نمى شوى، هر چه فرياد بزنند و يارى بخواهند، هيچ كس آنان را از آتش نجات نمى دهد، آنان چاره اى جز سوختن ندارند، زيرا تو در دنيا به آنان فرصت كافى براى توبه دادى، تو پيامبران را براى هدايتشان فرستادى، امّا آنان با پيامبران تو دشمنى كردند و سخن آنان را دروغ شمردند، آتشى كه در روز قيامت به آن مبتلا مى شوند، حاصل كارهاى خودشان است.

* * *