وَتَرَاهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنْظُرُونَ مِنْ طَرْف خَفِيّ وَقَالَ الَّذِينَ آَمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَاب مُقِيم (45 ) وَمَا كَانَ لَهُمْ مِنْ أَوْلِيَاءَ يَنْصُرُونَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ سَبِيل (46 )
تو فرمان مى دهى تا فرشتگان ستمكاران را به سوى جهنّم ببرند، ترس و وحشت، تمام وجود آنان را فرا گرفته است، ديگر از آن همه گردنكشى و ستيزه جويى خبرى نيست، وقتى به جهنّم مى رسند، درهاى جهنّم باز مى شود، آنان، زيرِ چشمى نگاهى به جهنّم مى اندازند و آتش هولناك آن را مى بينند. آنان خيلى مى ترسند و نمى خواهند آتش سوزنده را با تمام چشم ببينند، ولى نمى توانند از آن هم غافل باشند، پس با گوشه چشم به آن نگاه مى كنند، ترس سر تا پاى آنان را فرا مى گيرد.
مؤمنان به سوى بهشت حركت مى كنند، بهشتى كه نهرهاى آب از زير درختان آن جارى است، اينجاست كه مؤمنان به آن ستمكاران اشاره مى كنند و مى گويند: "زيانكاران واقعى اين ها هستند، سرمايه وجودى خويش را تباه كردند، آنان بستگان و پيروان خود را گمراه كردند و به خود و ديگران خسارت زدند، امروز حقيقت آشكار شد و آنان زيانكار شدند".
آرى، تو عذابى دردناك براى ستمكاران آماده كرده اى و آنان براى هميشه در اين عذاب خواهند بود و هيچ راه نجاتى براى آنان نخواهد بود، آنان در دنيا، يكديگر را يارى مى كردند، امّا آن روز ديگر هيچ يار و ياورى ندارند، هيچ كس نمى تواند به جز تو آنان را نجات دهد، تو هم آنان را به حال خود رها مى كنى و رحمتت را از آنان مى گيرى، آرى تو هر كس را كه به حال خود رها كنى، هيچ راه نجاتى ندارد.

* * *