وَقَالَ الَّذِي آَمَنَ يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ مِثْلَ يَوْمِ الاَْحْزَابِ (30 ) مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوح وَعَاد وَثَمُودَ وَالَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعِبَادِ (31 ) وَيَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ (32 ) يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ مَا لَكُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِم وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَاد (33 )
خزانه دار سخن خود را چنين ادامه داد:
فرعون از شما مى خواهد كه موسى را بكشيد، من مى ترسم كه اگر شما چنين كارى كنيد به سرنوشت امّت هاى قبل گرفتار شويد و همان عذابى كه بر قوم نوح، قوم عاد و قوم ثمود و بقيّه كافران نازل شد، بر شما نازل شود و همگى هلاك شويد. بدانيد كه خدا بر بندگانش ظلم و ستم روا نمى دارد، اين شما هستيد كه راه كفر را مى پيماييد و بر خود ستم مى كنيد.
اى مردم ! من مى ترسم كه شما به عذاب روز قيامت گرفتار شويد، روزى كه صدا به صدا نمى رسد، انسان ها در آن روز يكديگر را به يارى فرا مى خوانند، ولى هيچ كس، ديگرى را كمك نمى كند.
در آن روز از يكديگر رو بر مى گردانيد و فرار مى كنيد تا از عذاب رهايى يابيد، امّا در برابر عذاب خدا، هيچ پناهى نمى يابيد.
به سخن فرعون گوش ندهيد، او سخن مرا شنيد، امّا باز هم تصميم دارد موسى را به قتل برساند، بدانيد كه او ستمگرى گمراه است و خدا او را به حال خود رها كرده است تا در سركشى خود، سرگشته و حيران بماند. وقتى خدا كسى را به حال خود رها كند، او در مسير سقوط و گمراهى پيش مى رود و راه توبه را بر خود مى بندد و ديگر اميدى به هدايت او نيست.

* * *