بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ (12 ) وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ (13 ) وَإِذَا رَأَوْا آَيَةً يَسْتَسْخِرُونَ (14 )وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (15 ) أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (16 ) أَوَآَبَاؤُنَا الاَْوَّلُونَ (17 ) قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ (18 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) با بُت پرستان مكّه سخن مى گفت و از آنان مى خواست تا به قرآن ايمان بياورند، او به آنان فرمود: "اگر در اين قرآن شكى داريد، يك سوره مانند آن بياوريد"، آنان هرگز نتوانستند چنين كارى كنند، معجزه بودن قرآن براى آنان ثابت شد و حقّ را شناختند امّا به آن ايمان نياوردند.
محمّد(صلى الله عليه وآله) به آنان مى فرمود: "من از ايمان نياوردن شما، تعجّب مى كنم، چرا شما حقّ را نمى پذيريد؟ چرا خود را از سعادت محروم مى كنيد؟". آن بُت پرستان وقتى اين سخن محمّد(صلى الله عليه وآله)را مى شنيدند، او را مسخره مى كردند. آنان به نصيحت ها و پندهاى محمّد(صلى الله عليه وآله) گوش نمى كردند، وقتى محمّد(صلى الله عليه وآله) براى آنان قرآن مى خواند، قرآن را مسخره مى كردند و مى گفتند: "اين قرآن چيزى جز جادويى آشكار نيست".
محمّد(صلى الله عليه وآله) به آنان هشدار مى داد كه از عذاب روز قيامت بترسيد، آنان مى گفتند: "قيامت دروغى بيش نيست ! آيا وقتى مُرديم و تبديل به مشتى خاك و استخوان شديم، باز زنده مى شويم؟ چگونه چنين چيزى ممكن است؟ آيا پدران و نياكان ما زنده مى شوند؟ بدن آنان در قبرها پوسيده شده است و از آنان جز مشتى خاك و استخوان نمانده است، آيا آن خاك و استخوان ها، بار ديگر زنده مى شوند؟".
اكنون از محمّد(صلى الله عليه وآله) مى خواهى تا به آنان چنين پاسخ دهد: "آرى، شما و پدران شما در روز قيامت زنده مى شويد، شما در آن روز خوار و درمانده براى حسابرسى به پيشگاه خدا مى آييد".

* * *