وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ (164 )وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (165 ) وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (166 )
بُت پرستان مكّه، فرشتگان را دختران تو مى دانستند و اين سخن كفرآميز را بر زبان جارى مى كردند. تو خداى يگانه اى، هيچ فرزندى ندارى، نه پسر نه دختر. هر كسى كه فرزند داشته باشد، محكوم به فناست. تو هرگز فرزند ندارى، تو هرگز پايانى ندارى. تو هميشه بوده و خواهى بود.
اكنون سخن فرشتگان را بيان مى كنى. فرشتگان هرگز خود را فرزندِ تو نمى دانند، آنان خود را آفريده تو و بنده تو مى دانند و چنين مى گويند: "هر كدام از ما فرشتگان مقامى معلوم داريم، ما همواره آماده به خدمت، به صف ايستاده ايم، ما همگى تسبيح گوى او هستيم".
آرى، فرشتگان بنده تو هستند و همواره آماده اطاعت از فرمان تو هستند، آنان كجا و فرزندى تو كجا؟ آنان تو را از اين نسبت هاى ناروا به دور مى دانند و تو را حمد و ستايش مى كنند.