فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ (149 ) أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ (150 ) أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ (151 ) وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (152 )أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ (153 ) مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (154 )أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (155 ) أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُبِينٌ (156 ) فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (157 )
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى هدايت مردم فرستادى، او با مردم مكّه سخن مى گفت تا آنان را از خرافات نجات دهد، گروهى از آنان، فرشتگان را دختران خدا مى دانستند و آنان را مى پرستيدند.
آنان همواره دوست داشتند كه فرزندشان پسر باشد و دختر را برابر با خوارى و ذلّت مى دانستند، بُت پرستان دختر داشتن را براى خود ننگ مى دانستند، ولى باور داشتند كه تو دختر دارى !
تو از محمّد(صلى الله عليه وآله) خواستى تا با آنان چنين سخن بگويد: "اى مردم ! شما دختر داشتن را ننگ و عيب مى دانيد، اگر واقعاً داشتن دختر عيب و ننگ است، چرا فرشتگان را دختران خدا مى دانيد؟".
آرى، تو دختران را نه تنها مايه عيب و ننگ قرار ندادى، بلكه آنان را مايه بركت و رحمت قرار داده اى، امّا در اينجا با توجّه به عقيده بُت پرستان با آنان سخن مى گويى.

* * *

تو از محمّد(صلى الله عليه وآله)مى خواهى تا به آنان چنين بگويد:
اى مردم ! اين حرف باطلى است كه شما مى گوييد ! آيا خدا فرزندان دختر دارد و شما فرزندان پسر؟
آيا وقتى خدا فرشتگان را مى آفريد، شما آنجا بوديد و ديديد كه فرشتگان، دختر هستند؟
شما سخن دروغ مى گوييد و ياوه گويى مى كنيد.
شما مى گوييد خدا فرزند آورده است. اين سخن شما دروغ است، خدا هرگز فرزندى ندارد.
شما دختران را مايه ننگ مى دانيد پس چرا مى گوييد خدا فرزند دختر براى خود برگزيده است؟
شما را چه شده است؟ آيا مى فهميد چه مى گوييد؟ چرا چنين جاهلانه حكم مى كنيد؟ چرا فكر نمى كنيد؟ چرا سخن حقّ را نمى پذيريد؟
آيا شما براى اين سخن باطل خود، دليل روشنى داريد؟
در كدام كتاب آسمانى آمده است كه خدا، دختر دارد؟ اگر راست مى گوييد آن كتاب را بياوريد؟

* * *