وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْد مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِينَ (28 ) إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29 ) يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُول إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30 ) أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ (31 ) وَإِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (32 )
آن مردم بر كفر و ستم خويش ادامه دادند، بعد از شهادت حبيب، آنان آن سه پيامبر را سنگسار كردند و به قتل رساندند، اينجا بود كه تو تصميم گرفتى تا آن مردم را كيفر كنى !
آيا تو سپاهى از فرشتگان را براى هلاكت آنان فرستادى؟
هرگز.
تو نيازى به چنين چيزى ندارى، اين قانون توست، تو براى نابودى كافران، سپاهى از آسمان نازل نمى كنى، تنها يك اشاره تو كافى بود كه همه آنان را نابود كنى. ناگهان صيحه اى آسمانى فرا رسيد و همه در جاى خود خشكيدند، گويى كه مدّت ها است كه مرده اند.

* * *

اكنون با انسان هايى سخن مى گويى كه حقّ را انكار كردند و بر كفر خود ادامه دادند: "واى به حال شما ! هر پيامبرى براى هدايت شما آمد، شما او و پيامش را مسخره كرديد، آيا نديديد چقدر از كسانى كه قبل از شما زندگى مى كردند، به خاطر گناهشان نابود شدند و ديگر كسى سراغ آنان را نمى گيرد و آنان فراموش شدند و از ياد رفتند. فكر نكنيد كه آنان براى هميشه نابود شدند، نه. روز قيامت كه فرا رسد، من همه را زنده مى كنم. آنان نزد من حاضر مى شوند".
آرى، كسانى كه در اين دنيا به عذاب تو نابود شدند، در روز قيامت به پيشگاه تو حاضر مى شوند و آن روز تو فرمان مى دهى تا فرشتگان غُل و زنجيرهاى آهنين بر گردن آن ها بيندازند و آنان را با صورت بر روى زمين بكشند و به سوى جهنّم ببرند.[8]