خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْس وَاحِدَة ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَأَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ الاَْنْعَامِ ثَمَانِيَةَ أَزْوَاج يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ خَلْقًا مِنْ بَعْدِ خَلْق فِي ظُلُمَات ثَلَاث ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ (6 )
همه انسان ها از نسل آدم(عليه السلام) هستند، تو آدم(عليه السلام) را آفريدى و براى او همسرى خلق كردى. نام همسر او، "حوّا" بود، تو حوّا را از جنس خود آدم(عليه السلام)آفريدى تا زن و مرد، در كنار يكديگر احساس آرامش كنند.[103]
تو چهارپايان را براى انسان ها آفريدى تا از آنان بهره مند شوند و از گوشت، شير و پشم آنان استفاده كنند. (چهارپايانى مانند گوسفند، بز، شتر، گاو).
تو گوشت آنان را براى انسان حلال كردى، در اينجا به هشت جفت از چهارپايان اشاره مى كنى. منظور از اين هشت جفت چيست؟
1 - گاو اهلى.
2 - گاو غير اهلى.
3 - شتر عربىِ اصيل.
4 - شتر غير عربى.[104]
5 - گوسفند اهلى.
6 - گوسفند غير اهلى (كه به آن قوچ هم مى گويند).
7 - بز اهلى.
8 - بز غير اهلى (كه همان آهو مى باشد).
هر كدام از اين چهارپايان، نر و ماده دارند و تو خوردن گوشت همه آن ها را بر انسان حلال نمودى.

* * *

اگر من در خلقت خود فكر كنم به معرفت مى رسم. آدم(عليه السلام) را از خاك آفريدى، فرزندان او را از نطفه آفريدى، نطفه از غذاهايى كه انسان مى خورد، تشكيل مى شود، تو نطفه انسان را در رحمِ مادر (كه جايگاه مطمئنّى بود) قرار دادى. هر كس مى خواهد چيزى را درست كند به نور نياز دارد تا بتواند ببيند، كدام نقّاش مى تواند در تاريكى نقّاشى كند؟
نطفه انسان را در ميان تاريكى ها قرار دادى، تاريكى روى تاريكى. تاريكى شكم، رحمِ مادر و تاريكى كيسه اى كه جنين در آن زندگى مى كند و به آن "جُفت" مى گويند. تو در اين تاريكى، صورتگرى نمودى و انسانى زيبا آفريدى !
تو آن نطفه را به خون و بعد به پاره گوشت تبديل مى كنى و سپس استخوان هاى انسان را خلق مى كنى. تو روزىِ او را مى دهى و او را از ياد نمى برى تا اين كه زمان تولّدش فرا رسد.
تو پروردگار جهان مى باشى و حكومت و فرمانروايى جهان از آنِ توست، هيچ خدايى جز تو نيست، چرا گروهى از انسان ها راه كفر مى پيمايند و از درگاه تو روى برمى گردانند؟

* * *

بارها شنيده ام كه زن از دنده چپ مرد آفريده شده است، فلانى از دنده چپ بلند شده است، در تورات چنين مى خوانم: "خدا كارى كرد كه آدم(عليه السلام) به خواب رفت، پس يكى از دنده هاى آدم(عليه السلام) را گرفت و گوشت، جاى آن را پُر كرد و حوّا را از آن دنده آفريد. وقتى آدم(عليه السلام)، حوّا را ديد گفت: اين استخوانى از استخوان هايم و گوشتى از گوشت من است".[105]
سراغ انجيل مى روم، در آنجا هم چنين مى خوانم: "خدا ديد كه آدم(عليه السلام)تنهاست، خدا خوش نداشت كه آدم(عليه السلام) تنها بماند، پس وقتى آدم(عليه السلام) به خواب رفت، دنده او را گرفت و آنجا را از گوشت پر كرد و از آن دنده حوّا را آفريد و او را همسر آدم(عليه السلام)گردانيد".[106]
اكنون داستان حضرمى را مى خوانم. در كوفه زندگى مى كرد، روزهاى سخت سفر را سپرى كرد و خودش را به مدينه رساند و به خانه امام باقر(عليه السلام)رفت تا معارف دين را از آن حضرت بياموزد.
روزى رو به امام باقر(عليه السلام) كرد و گفت:
ــ آقاى من ! خدا حوّا را چگونه خلق كرد؟
ــ تو از مردم درباره اين موضوع چه شنيده اى؟
ــ آن ها به من گفته اند كه خدا حوّا را از استخوان دنده آدم(عليه السلام) آفريده است !
ــ اين سخن دروغ است. خدا آدم(عليه السلام) را از گِل آفريد، سپس حوّا را هم از همان گل آفريد.
هيچ فرقى در آفرينش زن و مرد نيست، تو با قدرت خودت هر دو را از گِل آفريدى، اين كه تو زن را از استخوان دنده مرد آفريده باشى، افسانه اى بيش نيست.[107]