وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الُْمجِيبُونَ (75 )وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (76 ) وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ (77 )وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الاَْخِرِينَ (78 ) سَلَامٌ عَلَى نُوح فِي الْعَالَمِينَ (79 ) إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الُْمحْسِنِينَ (80 )إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (81 ) ثُمَّ أَغْرَقْنَا الاَْخَرِينَ (82 )
اكنون مى خواهى از نوح(عليه السلام) ياد كنى. نوح(عليه السلام)، نهصد و پنجاه سال مردم را به يكتاپرستى دعوت كرد و از پرستش بُت ها باز داشت، در اين مدّت، كمتر از هشتاد نفر به او ايمان آوردند، مى توان گفت كه براى هدايت هر نفر، بيش از ده سال زحمت كشيد ! [26]
مردم، نوح (عليه السلام) را بسيار اذيّت نمودند، گاهى او را آن قدر كتك مى زدند كه سه روز بى هوش روى زمين افتاده بود.
او با مهر و محبّت با مردم چنين سخن مى گفت: "اى مردم ! من خيرخواه شما هستم. از عذاب خدا بترسيد و از بُت پرستى دست برداريد"، امّا مردم به نوح(عليه السلام)گفتند: "اى نوح ! اگر از اين حرف هاى خود دست برندارى، تو را سنگسار مى كنيم".[27]
اينجا بود كه نوح(عليه السلام) از هدايت آن مردم نااميد شد و دست به دعا برداشت و گفت: "خدايا ! من و مؤمنانى را كه همراه من هستند از شرّ اين مردم نجات بده".
اين گونه بود كه تو او و پيروانش را از اذيّت و آزار آن مردم نجات دادى و دعايش را مستجاب كردى، تو به او دستور دادى تا كشتى بسازد، وقتى كشتى آماده شد، از او خواستى تا از هر نوع حيوانى، يك جفت همراه خود بگيرد و مؤمنان را سوار كشتى كند. بعد از آن بود كه طوفانى بزرگ همه جا را فرا گرفت و همه كافران در آب غرق شدند.
پس از غرق شدن كافران، تو فرزندان نوح(عليه السلام) را ادامه دهنده راه او قرار دادى، تو از نسل او پيامبرانى قرار دادى تا مردم را به يكتاپرستى فرا خوانند. تو نام و ياد نوح(عليه السلام) را در ميان انسان ها باقى گذاشتى، همه كسانى كه تو را مى پرستند نام نوح(عليه السلام) را با احترام مى برند و او را به عنوان پيامبرى دلسوز و مهربان ياد مى كنند.

* * *

در اينجا از ميان همه جهانيان بر نوح(عليه السلام) درود و سلام مى فرستى، آرى تو اين گونه بندگان نيكوكار خود را پاداش مى دهى، به راستى كه نوح(عليه السلام) از بندگان مؤمن تو بود، تو او را از غم ها و غصّه ها نجات دادى و دشمنانش را در طوفان غرق نمودى.

* * *