وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (48 ) مَا يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ (49 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) بُت پرستان را از عذاب روز قيامت مى ترساند، آنان به او مى گفتند: "اى محمّد ! تو مى گويى در روز قيامت همه ما زنده مى شويم، اگر راست مى گويى بگو كه قيامت كى برپا مى شود".
تو زمان قيامت را از همه پنهان داشته اى تا هيچ كس خود را در امان نبيند و قيامت را دور نبيند، انسانى كه همواره شيفته دنيا مى شود، بهتر است نداند قيامت چه زمانى است، اين براى سعادت او بهتر است، زيرا هر لحظه كه به ياد قيامت مى افتد، آن را نزديك مى بيند.
آرى، زمان قيامت را كسى نمى داند، امّا برپايى قيامت براى تو، كار پيچيده و مشكلى نيست، كافى است تو اراده كنى، بانگ آسمانى فرا مى رسد، همه چيز عادى است، ناگهان همه غافلگير مى شوند كه حتّى فرصت نمى كنند وصيّتى كنند يا به سوى خانواده خود برگردند.

* * *

اين بانگ آسمانى چيست كه با آن، دنيا به پايان مى رسد؟
اين بانگ، همان صورِ اسرافيل است.
صور اسرافيل، نداى ويژه اى است كه اسرافيل آن را در جهان طنين انداز مى كند.
اسرافيل با نداى اوّل، مرگ انسان هايى كه روى زمين زندگى مى كنند را مى رساند. در نداى دوم همه زنده مى شوند.
در اينجا سخن از نداى اوّل است. اين ندا آن قدر ناگهانى است كه انسان ها فرصت پيدا نمى كنند به خانه هاى خود بروند، انسان ها وقتى مرگ را احساس مى كنند، دوست دارند نزد خانواده خود بروند و به آن ها وصيّت كنند، امّا آنان فرصت هيچ كارى را پيدا نمى كنند. با اين ندا روح كسانى كه در "برزخ" هستند نيز نابود مى شود، همه موجودات از بين مى روند، فرشتگان هم نابود مى شوند. سپس خدا جان عزرائيل را هم مى گيرد، فقط خدا باقى مى ماند.

* * *