خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضَ بِالْحَقِّ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لاَِجَل مُسَمًّى أَلَا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (5 )
كسانى كه بُت ها را مى پرستند، چرا فكر نمى كنند؟ اين بُت ها چه چيزى آفريده اند؟ آن ها قطعه اى از سنگ يا چوب هستند، موجوداتى بى جان كه به هيچ كارى توانايى ندارند.
فقط تو شايسته پرستش مى باشى، زيرا آسمان ها و زمين را آفريدى و از آفرينش آن ها، هدفى داشته اى. آفرينش جهان، بيهوده نبوده است.
تو خدايى هستى كه شب و روز را آفريده اى، شب را با روز مى پوشانى و روز را با شب، به فرمان توست كه روز از پى شب و شب از پى روز پديدار مى شود.
تو خورشيد و ماه را در اختيار انسان قرار داده اى، خورشيد و ماه با نظام خاص و براى زمان معيّنى در حركت هستند، حركت آنان تا ابد نخواهد بود، وقتى قيامت برپا شود، خورشيد و ماه از حركت باز مى ايستند و خاموش مى شوند، خورشيد و ماه تا زمانى كه قيامت برپا شود، به صورت دقيق در مدار خود حركت مى كنند. خورشيد در هر ثانيه 225 كيلومتر در ثانيه به دور مركز كهكشان راه شيرى حركت مى كند، 200 ميليون سال طول مى كشد تا خورشيد بتواند مدار خود را دور بزند.
تو خداى يگانه اى، توانا هستى و بخشنده. تو گناه بندگان پشيمان خود را مى بخشى و رحمتت را بر آنان نازل مى كنى، اگر كسانى كه راه كفر را مى پيمايند، توبه كنند، تو به آنان مهربانى مى كنى.

* * *

لحظه اى فكر مى كنم، مى خواهم بدانم اين جهان كه تو آفريدى، چقدر عظمت دارد.
زمين در مقابل خورشيد ذرّه اى بيش نيست. مى توان يك ميليون و سيصد هزار زمين را در خورشيد جاى داد. تو هزاران هزار ستاره در آسمان خلق كرده اى، يكى از آن ستارگان مى تواند هشت ميليارد خورشيد را درون خود جاى دهد !
آرى، آن ستاره هشت ميليارد برابر خورشيد است ! امروزه به آن ستاره "وى. يو" مى گويند، در زمان قديم به آن "كلب اكبر" مى گفتند.
چقدر جاهلند كسانى كه پرستش تو را رها مى كنند و خدايان دروغين را مى پرستند، خدايانى كه هرگز نمى توانند چيزى را بيافرينند !

* * *