وَآَيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (41 ) وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ (42 )وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنْقَذُونَ (43 ) إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَى حِين (44 )
باز براى بُت پرستان مكّه از نشانه هاى قدرت خود سخن مى گويى، اكنون از كشتى سخن مى گويى كه چگونه بر روى آب حركت مى كند، بُت پرستان مكّه فرزندان خود را براى تجارت دريايى مى فرستادند، تو به آنان مى گويى: "فرزندان شما بر كشتى هايى كه پر از بار هستند، سوار مى شوند و به اين سو و آن سو مى روند، اين ها نشانه قدرت من است".
آرى، كشتى بزرگ ترين و مهم ترين وسيله حمل و نقل بشر است، امروزه نزديك به نود درصد حمل و نقل جهان با كشتى انجام مى گردد. اگر مى خواستى مى توانستى آب را به گونه اى خلق كنى كه همه چيز در آن فرو رود، امّا تو آب را به گونه اى آفريدى كه كشتى ها بتوانند در درياها حركت كنند. امروزه بعضى از كشتى ها مى توانند 14 هزار كانتينر را به راحتى حمل كنند.
تو غير از كشتى، وسايل ديگرى را آفريدى كه انسان ها از آن بهره بگيرند، در زمان قديم، انسان از شتر و اسب و... براى سفر استفاده مى كرد، امروزه از ماشين و هواپيما.
آرى، تو در طبيعت قوانينى را قرار دادى و مواد اوّليّه اين وسايل را براى انسان آفريدى و همچنين به انسان اين هوش و استعداد را دادى تا بتواند ماشين و هواپيما بسازد و از آن بهره ببرد.

* * *

از نعمت كشتى سخن گفتى، اگر تو بخواهى مى توانى كسانى را كه سوار كشتى هستند، در دريا غرق كنى، تو مى توانى موج بزرگى را بفرستى تا كشتى ها را واژگون كند.
آرى، تو مى توانى طوفانى سهمگين بفرستى طورى كه هيچ كس نتواند به آنان كمك كند، هيچ چيز نمى تواند آنان را نجات دهد مگر رحمت و مهربانى تو ! تو مى توانى آنان را نجات بدهى و به آنان فرصت بدهى تا زمان مشخّصى به زندگى خود ادامه دهند، تو توانايى دارى آنان را از غرق شدن حفظ كنى و آنان به ساحل بيايند و چند روزى ديگر زنده بمانند، امّا سرانجام مرگ به سراغ آنان مى آيد، هيچ انسانى در اين دنيا براى هميشه زنده نمى ماند. سرنوشت همه انسان ها، مرگ است. آنان بايد براى سفر قبر و قيامت خويش، توشه اى برگيرند.

* * *