إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آَبَاءَهُمْ ضَالِّينَ (69 ) فَهُمْ عَلَى آَثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ (70 ) وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الاَْوَّلِينَ (71 )وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ (72 ) فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ (73 ) إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الُْمخْلَصِينَ (74 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) اين آيات را براى مردم مكّه مى خواند و آنان را از آتش جهنّم مى ترساند، امّا آنان سخن محمّد(صلى الله عليه وآله) را دروغ مى پنداشتند و مى گفتند: "محمّد خواب پريشان ديده است كه اين سخنان را مى گويد".
وقتى محمّد(صلى الله عليه وآله) اين سخنان آنان را شنيد، اندوهناك شد كه چرا آنان حقّ را نمى پذيرند و خود را از سعادت محروم مى كنند، اكنون تو به او خبر مى دهى كه قبل از آنان نيز گروه هاى زيادى بودند كه راه كفر را برگزيدند. تو انسان را با اختيار آفريدى، راه حقّ و باطل را به او نشان مى دهى.
اين قانون توست: تو هيچ كس را مجبور به ايمان آوردن نمى كنى، هر كسى بايد خودش، راهش را انتخاب كند.
كافران پدران خود را در گمراهى يافتند و با وجود اين، باز هم به دنبال پدران خود رفتند، پدرانِ آنان، بُت ها را مى پرستيدند، آنان نيز به پرستش بُت ها رو آوردند. آرى، بيشتر كسانى كه قبلاً روى زمين زندگى مى كردند، راه كفر را برگزيده بودند.
تو پيامبران را براى هدايت آنان فرستادى و پيامبران راه حقّ را به روشنى براى آنان بيان كردند، آنان حقّ را شناختند و آن را انكار كردند و سرانجام به عذاب تو گرفتار شدند.
من بايد در تاريخ مطالعه كنم، ببينم كه عاقبت كسانى كه در راه كفر قدم گذاشتند، چه بوده است، تو آنان را به عذاب خود گرفتار ساختى و بندگان بااخلاص خود را نجات دادى، آنان كسانى بودند كه از بُت پرستى و ريا به دور بودند. وقتى عذاب تو فرا رسيد، ابتدا آنان را نجات دادى و سپس كافران را نابود ساختى.

* * *