إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُل فَاكِهُونَ (55 )هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَال عَلَى الاَْرَائِكِ مُتَّكِئُونَ (56 ) لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُمْ مَا يَدَّعُونَ (57 ) سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبّ رَحِيم (58 )
اكنون مى خواهى از بندگان خوبت سخن بگويى، تو روز قيامت مؤمنان را در بهشت زيباى خودت جاى مى دهى، بهشتى كه از زير درختان آن، نهرهاى آب جارى است، مؤمنان در آن روز به خوشى و شادمانى مشغولند، آنان همراه با همسرانشان زير سايه درختان بر تخت ها تكيه مى زنند، براى آنان ميوه هاى گوناگون فراهم است و هر چه بخواهند و اراده كنند، برايشان آماده مى شود.
آنان غرق نعمت هاى بهشتى هستند، امّا يك چيز براى آنان از همه نعمت ها بهتر است، وقتى آنان زير درختان بر روى تخت ها نشسته اند ندايى به گوش آنان مى رسد: "سلام بر شما".
اين سلام از رحمت و مهربانى تو سرچشمه گرفته است و اين بزرگ ترين نعمت براى آنان است.[15]
وقتى آنان مى فهمند كه تو بر آنان سلام كردى، غرق در محبّت تو مى گردند، به راستى چه لذّتى براى آنان بالاتر از اين كه تو از آنان راضى هستى و به آنان سلام مى كنى، اين همان رستگارى بزرگ است.

* * *