وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَة مِنْ نَذِير إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (34 ) وَقَالُوا نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (35 )
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى رستگارى مردم فرستادى تا آنان را از جهل و نادانى نجات دهد. محمّد(صلى الله عليه وآله) از مردم خواست تا بُت پرستى را رها كنند، امّا ثروتمندان مكّه با او دشمنى كردند و به او ايمان نياوردند.
آنان به محمّد(صلى الله عليه وآله) مى گفتند: "براى چه ما را از عذاب مى ترسانى؟ خدا به ما ثروت زيادى داده است، اين نشانه آن است كه خدا ما را دوست دارد، خدا هرگز دوستان خود را عذاب نمى كند، آبادى دنياى ما، دليل آبادى آخرت ما است".
اكنون تو با محمّد(صلى الله عليه وآله) چنين سخن مى گويى: اى محمّد ! من پيامبران را براى مردم فرستادم تا آنان را از عذاب من بترسانند، امّا ثروتمندان با پيامبران دشمنى كردند و به آنان گفتند: "ما به رسالت شما، كافر هستيم، ثروت و فرزندان ما بيش از شماست و اين نشان مى دهد كه خدا ما را دوست دارد و هرگز عذاب نخواهيم شد".
آرى، اين قصّه هميشگى تاريخ است، ثروتمندانى كه شيفته دنيا شده اند، در مقابل پيامبران و بندگان خوب تو ايستاده اند. آن ثروتمندان غافل بيشتر به فكر هوسرانى هستند و سخنان پيامبران را مخالف خواسته هاى خود مى يابند و براى همين با آنان دشمنى مى كنند.

* * *