وَلِسُلَيَْمانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ وَأَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ وَمِنَ الْجِنِّ مَنْ يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَمَنْ يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ (12 ) يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشَاءُ مِنْ مَحَارِيبَ وَتَمَاثِيلَ وَجِفَان كَالْجَوَابِ وَقُدُور رَاسِيَات اعْمَلُواآَلَ دَاوُودَ شُكْرًا وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ (13 )
از سليمان(عليه السلام) سخن مى گويى، تو به او پادشاهى بزرگ دادى، تو باد را در اختيار او قرار دادى. او مسافتى را كه يك ماه طول مى كشيد، در صبح يك روز مى پيمود و در عصر يك روز هم همان مقدار را مى پيمود.
تو براى او چشمه مس گداخته را روان ساختى و گروهى از جنّ ها به فرمان تو براى او كار مى كردند و اگر يكى از آنان از فرمان او سرپيچى مى كرد او را به عذاب آتش سوزانى گرفتار مى كردى.
جنّ ها براى سليمان(عليه السلام) هر چه مى خواست، مى ساختند: معبدها، تنديس ها، ظرف هاى بزرگ غذا و ديگ هاىِ بسيار بزرگ.
سليمان(عليه السلام) پسر داوود(عليه السلام) بود، همه فرزندان داوود(عليه السلام) از اين نعمت ها بهره مند بودند، تو به آنان چنين گفتى: "شكر اين همه نعمت را به جا آوريد، هرچند گروه كمى از بندگان من، شكر نعمت هايى را كه من به آنان داده ام به جا مى آورند".

* * *

خدا به سليمان(عليه السلام) حكومت بزرگى عطا كرده بود و سليمان(عليه السلام) براى اداره اين حكومت به سه چيز نياز داشت: وسيله نقليّه، مواد اوّليّه، نيروى كار.
اكنون درباره اين سه وسيله مى نويسم:
* اوّل: وسيله نقليّه
سليمان(عليه السلام) بر سرزمين وسيعى حكومت مى كرد، حكومت او سوريه، فلسطين، عراق و جنوب ايران را در برمى گرفت، مركز حكومت او، شهر "بيت المقدس" در فلسطين بود. او براى اداره اين سرزمين، نياز به وسيله اى داشت كه بتواند سريع به اين طرف و آن طرف برود.[138]
سليمان(عليه السلام) بر روى تخت خود مى نشست و باد آن را به حركت در مى آورد، اين كار با قدرت بى انتهاى خدا، امكان داشت، خدا بر هر كارى كه بخواهد توانا است. در آن روزگار، مردم در مدّت يك ماه مى توانستند حدود هزار و پانصد كيلومتر راه را بپيمايند.
سليمان(عليه السلام) مى توانست به وسيله باد در يك روز سه هزار كيلومتر راه طى كند و اين معجزه اى بزرگ در آن زمان بود.[139]
* دوم: مواد اوّليّه
سليمان(عليه السلام) براى تهيّه وسايل مورد نياز مردم به مواد اوليّه نياز داشت، خدا چشمه اى از مس گداخته براى او فراهم كرد.
وقتى يك كوه آتشفشان، فعّال مى شود، از دهانه آتشفشان، مواد مذاب جارى مى شود، گويا چشمه اى جارى شده است. در دل زمين، معادن مس وجود دارد، خدا با قدرت خود، يكى از معادن مس را براى او به صورت چشمه اى آشكار ساخت.
* سوم: نيروى كار
خدا گروهى از جنّ ها را در اختيار سليمان(عليه السلام) قرار داد تا براى او كار كنند و هر آنچه او نياز داشت، بسازند. جنّ ها قدرت عجيبى داشتند و سليمان(عليه السلام) با بهره گيرى از اين قدرت توانست به اهداف خود برسد.
اگر يكى از جنّ ها از فرمان او سرپيچى مى كرد، به دستور خدا، او را زنجير مى نمود و با آتش كيفر مى نمود.

* * *

سليمان(عليه السلام) از جنّ ها انجام اين كارها را درخواست كرد:
1 - محلّ عبادت: او از جنّ ها خواست تا معبدهاى باشكوهى را كه در خور حكومت مذهبى او بود، بسازند.
سليمان(عليه السلام) دوست داشت تا مردم بتوانند در آن معبدها، به راحتى به عبادت خدا بپردازند.
2 - تنديس: سليمان(عليه السلام) از جنّ ها خواست تا تنديس درختان و گل ها را براى او درست كنند. او هرگز دستور ساختن مجسّمه هايى به شكل انسان يا حيوانات را نمى داد، مجسّمه انسان يا حيوان در دين و مذهب او حرام بود.[140]
3 - وسيله پخت غذا: سليمان(عليه السلام) از جنّ ها خواست تا ظرف هاى بزرگ غذا و ديگ هاى بزرگى كه قابل حمل و نقل بود، بسازند، او دوست نداشت كسى در حكومت او گرسنه باشد و به مأموران خود دستور داده بود تا براى نيازمندان، غذا آماده كنند، مأموران او براى انجام چنين كارى، نياز به چنين وسايلى داشتند.

* * *