مَا خَلْقُكُمْ وَلَا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْس وَاحِدَة إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ (28 )
از زمان آدم(عليه السلام) تا برپايى قيامت، انسان هاى زيادى به اين دنيا آمده اند، به راستى تو چگونه همه آنان را در يك لحظه زنده مى كنى؟ وقتى فكر مى كنم مى بينم تعداد آن ها بسيار زياد است.
در اين آيه، جواب اين سؤال مرا مى دهى: "آفرينش و رستاخيز همه انسان ها براى من مانند آفرينش يك انسان است، من خداى شنوا و بينا هستم".
تو چگونه يك انسان را مى آفرينى، به همين آسانى مى توانى ميلياردها انسان را خلق كنى، ميلياردها انسان را زنده كنى و از قبر بيرون آورى. تو خدا هستى و قدرت تو اندازه اى ندارد.
وقتى روز قيامت فرا رسد، تو فقط اراده مى كنى و مى گويى: "اى انسان ها ! زنده شويد"، ناگهان همه زنده مى شوند و براى حسابرسى به پيشگاه تو مى آيند.

* * *