يُدَبِّرُ الاَْمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الاَْرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْم كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَة مِمَّا تَعُدُّونَ (5 )
اين تو هستى كه كار اين جهان از آسمان گرفته تا زمين را اداره مى كنى، همه هستى در دست قدرت توست، تو هستى كه خلق مى كنى و روزى مى دهى.
تو ماه و خورشيد و ستارگان را آفريدى، هر كدام از آنان در مدار مخصوص خود در حركتند، تو به باران فرمان مى دهى كه بر كجا ببارد، تو فرمان مى دهى كه درختان در بهار زنده شوند، تو روزىِ بندگان را مى دهى، انسان ها را خلق مى كنى، آنچه آنان لازم دارند برايشان فراهم مى سازى.
زمين به دور خود مى چرخد و شب و روز به وجود مى آيد، تو زمين را همچون گهواره اى آرام براى انسان قرار دادى، ابر و باد و ماه و خورشيد و فلك به امر تو در كارند.
آيا اين جهان همواره باقى خواهد ماند؟
هرگز. فقط تو هستى كه هميشه بوده اى و خواهى بود، هر چه غير توست، سرانجام نابود مى شود.
تو بودى كه آفرينش را آغاز كردى، سرانجام هم، اين آفرينش را به پايان مى برى ! تو همه چيز را نابود مى كنى. اختيار اين جهان و هر چه در آن است، در دست توست، تو همان طور كه جهان را آفريدى، مى توانى آن را نابود كنى.
آيا نابودى جهان پايانِ كار است؟
نه. بار ديگر آفريدن را آغاز مى كنى، فرشتگان را زنده مى كنى و انسان ها به فرمان تو سر از خاك برمى دارند و براى حسابرسى به پيشگاه تو مى آيند. آن روز، روز قيامت است، روزى كه به اندازه هزار سال از سال هاى اين دنيا طول مى كشد.
اين وعده توست، تو در روز قيامت همه را زنده مى كنى تا به كسانى كه ايمان آوردند و عمل نيك انجام دادند، پاداش نيكو دهى، اين پاداش بر اساس عدل توست. در روز قيامت، كسانى كه راه كفر را برگزيدند، نتيجه اعمال خود را مى بينند، آنان در جهنّم گرفتار مى شوند.
آرى، روز قيامت، عدالت تو را تكميل مى كند، اگر قيامت نباشد، چه فرقى بين خوب و بد است؟ بعضى ها در اين دنيا، به همه ظلم مى كنند و به حقّ ديگران تجاوز مى كنند و زندگى راحتى براى خود دست و پا مى كنند و پس از مدّتى هم مى ميرند، آنان كى بايد نتيجه ظلم خود را ببينند؟
آنان كه روز قيامت و معاد را انكار مى كنند، مى گويند انسان بعد از مرگ، نيست و نابود مى شود و همه چيز براى او تمام مى شود. چگونه ممكن است سرانجام انسان هاى خوب با سرانجام انسان هاى بد، يكسان باشد؟ اگر قيامت نباشد، عدالت تو بى معنا مى شود.

* * *