بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ الم (1 ) تِلْكَ آَيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ (2 ) هُدًى وَرَحْمَةً لِلْمُحْسِنِينَ (3 ) الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ بِالاَْخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ (4 ) أُولَئِكَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5 )
در ابتدا، سه حرف "الف"، "لام" و "ميم" را ذكر مى كنى، قرآن معجزه اى است كه از همين حروف "الفبا" شكل گرفته است.
اين آيات كتابى است كه پرمحتوا و استوار مى باشد، قرآن با انسان ها سخن مى گويد و آنان را به سعادت فرا مى خواند. قرآن، مايه هدايت و رحمت براى
نيكوكاران است.
آرى، اين نيكوكاران هستند كه از قرآن تو بهره مى گيرند و با عمل به قرآن، سعادت را از آنِ خود مى كنند.
به راستى نيكوكاران چه كسانى هستند؟
آنان چه كرده اند كه تو آنان را نيكوكار مى نامى؟ من دوست دارم همانند آنان شوم.
از ويژگى هاى نيكوكاران برايم مى گويى:
1 - آنان نماز را به پا مى دارند.
2 - آنان زكات مال خويش را پرداخت مى كنند.
3 - آنان به روز قيامت يقين دارند.
4 - آنان در زندگى خود بر اساس هدايت تو، عمل مى كنند. (آنچه كه تو فرمان دادى، انجام مى دهند).
اگر من هم مانند آنان زندگى كنم، رستگار خواهم شد، در اينجا وعده مى دهى كه نيكوكاران رستگار مى شوند، آنان در دنيا، نعمت آرامش دارند و در آخرت تو آنان را در بهشت جاودان، مهمان مى كنى و آنان را از نعمت هاى زيباى خود بهره مند مى كنى.

* * *