إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ (4 )
از كسانى كه از ميدان جنگ فرار كردند، ياد كردى، اكنون از كسانى سخن مى گويى كه تا پاىِ جان در ميدان جنگ، مبارزه كردند و پيامبر تو را تنها نگذاشتند، تو آنان را دوست مى دارى، آنان در راه تو، صف در صف، پيكار كردند و همچون سدّى آهنين استوار ايستادند.

* * *

روز جنگ احد روز سختى بود، بسيارى از ياران پيامبر فرار كردند، امّا على(عليه السلام) و حمزه (عموى پيامبر) و مقداد و جمعى ديگر محكم و استوار در ميدان ايستادند و پيامبر را يارى كردند.
حمزه و گروهى ديگر به شهادت رسيدند، تو به آنان پاداش بزرگى مى دهى و آنان همان مؤمنان راستين هستند كه مقامى بس بزرگ نزد تو دارند.[138]

* * *