نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (60 ) عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ (61 )
اكنون از مرگ سخن مى گويى، مرگ در انتظار همه انسان ها مى باشد، هيچ كس نمى تواند آن را از خود دور كند، تو چنين اراده كرده اى كه همه انسان ها مرگ را تجربه كنند، كافرانى كه حقّ را انكار مى كنند، چرا به مرگ فكر نمى كنند؟
آنان براى اين كه از لذّت هاى دنيا بهره ببرند، دين تو را نمى پذيرند، به راستى مگر دنيا به كسى وفا كرده است؟ آيا زندگى چند روزه دنيا، ارزش دارد كه انسان به خاطر آن، راه كفر را بپيمايد؟
تو به انسان مقامى بس بزرگ دادى و او را بهترين مخلوقات قرار دادى، هستى را براى او آفريدى، گياهان و حيوانات همه در خدمت او هستند، امّا چرا گروهى راه كفر را برمى گزينند و با حقّ دشمنى مى كنند؟
تو قدرت دارى آنان را به صورتِ حيوانات قرار دهى و گروه ديگرى را روى زمين جايگزين آنان سازى. تو مى توانى نسل انسان را به موجود ديگرى تغيير دهى، موجودى كه ديگر ارزش انسان بودن را نداشته باشد. تو چنين قدرتى را دارى.[86]
نعمت انسان بودن و اختيار داشتن، نعمت بزرگى است، چرا گروهى قدردان آن نيستند؟ چرا فقط به فكر شهوت هستند؟ تو به فرشتگان امر كردى كه بر انسان سجده كنند، تو اين گونه عظمت و بزرگى انسان را به فرشتگان نشان دادى، پس چرا كافران اين سرمايه بزرگ خود را تباه مى كنند؟

* * *