قَالَتِ الاَْعْرَابُ آَمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الاِْيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَإِنْ تُطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا يَلِتْكُمْ مِنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (14 )
پيامبر در مدينه بود، گروهى از مردمى كه در بيابان هاى حجاز زندگى مى كردند به خشكسالى مبتلا شدند، آنان به اميد اين كه پيامبر به آنان جايزه اى بدهد به مدينه آمدند و به پيامبر گفتند: "ما ايمان آورده ايم"، بعضى از آنان از اين كه اسلام آورده اند بر پيامبر منّت مى گذاشتند.
تو مى دانستى كه آنان فقط "شهادَتَيْن" را گفته اند و به يگانگى تو و رسالت محمّد(صلى الله عليه وآله)، شهادت داده اند، امّا هنوز نور ايمان به دل هاى آنان وارد نشده است.
براى همين تو از محمّد(صلى الله عليه وآله)مى خواهى تا به آنان چنين بگويد: "شما ايمان نياورده ايد ولى بگوييد كه مسلمان شده ايم. هنوز ايمان به قلب شما وارد نشده است، اگر شما از خدا و من كه پيامبر او هستم، اطاعت كنيد، خدا پاداش اعمال شما را به طور كامل مى دهد كه او بخشنده و مهربان است".
آرى، بين "اسلام" و "ايمان" تفاوت وجود دارد، همان گونه كه بين "مسلمان" و "مؤمن" تفاوت وجود دارد.
مسلمان كسى است كه "شهادتين" را بگوييد:
اَشهَدُ اَنْ لا اله الا الله وَ اَشهَدُ اَنَّ مُحَمّداً رَسولُ الله.
كسى كه اين دو جمله را بر زبان جارى كند، مسلمان است، مال و جانش در امان است، مثل بقيّه مسلمانان بايد به او احترام گذاشت.
ولى ايمان مرحله اى بالاتر است، كسى كه مسلمان شد و شهادتين را گفت بايد به قرآن عمل كند، كار نيك انجام دهد، از گناهان و زشتى ها دورى كند و تقوا پيشه كند.
آرى، ايمان نورى است كه در قلب انسان وارد مى شود و اين نور سبب مى شود انسان از گناهان دورى كند و كارهاى نيك انجام دهد.
آن كسانى كه نزد پيامبر آمدند و "شهادتين" گفتند، مسلمان شدند، امّا هنوز راه زيادى تا ايمان داشتند.

* * *