فَبِأَيِّ آَلَاءِ رَبِّكَ تَتََمارَى (55 ) هَذَا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الاُْولَى (56 ) أَزِفَتِ الاَْزِفَةُ (57 ) لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ (58 )
به راستى انسان در كدام نعمت تو شك دارد و درباره آن ستيز مى كند؟ تو انسان را آفريدى و به او اين همه نعمت دادى، امّا او ناسپاسى مى كند و راه كفر و انكار را مى پيمايد.
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى هدايت مردم فرستادى، او اوّلين پيامبر تو نيست، قبل از او، تو پيامبران زيادى را براى هدايت انسان ها فرستادى و همه آن پيامبران، انسان بودند، تو هيچ گاه فرشته اى را پيامبر انسان ها قرار ندادى. كسى كه مى خواهد الگوى انسان ها باشد بايد از جنس خود آن ها باشد.
مردم مكّه قرآن را دروغ مى شمارند و محمّد(صلى الله عليه وآله) را گمراه و جادوگر مى خوانند، امّا آنان خبر ندارند، آنچه بايد نزديك شود، نزديك شده است، روز قيامت در راه است و آن روز فرا مى رسد !
روز قيامت، روز سختى است، هيچ كس جز تو نمى تواند سختى هاى آن روز را برطرف سازد، آن روز درياها به جوش مى آيند، خورشيد خاموش مى شود، تو فرمان مى دهى تا فرشتگان غُل و زنجيرهاى آهنين بر گردن كافران بيندازند و آنان را با صورت بر روى زمين بكشند و به سوى جهنّم ببرند.[59]

* * *