وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْط يُفْسِدُونَ فِي الاَْرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (48 ) قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَأَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (49 ) وَمَكَرُوا مَكْرًا وَمَكَرْنَا مَكْرًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (50 )فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ (51 ) فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا إِنَّ فِي ذَلِكَ لاََيَةً لِقَوْم يَعْلَمُونَ (52 ) وَأَنْجَيْنَا الَّذِينَ آَمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (53 )
در ميان آن مردم، نُه گروه بودند كه در آن سرزمين فساد مى كردند و به دنبال اصلاح نبودند، آنان همان كسانى بودند كه نقشه كشتن شتر صالح(عليه السلام) را عملى كردند. آنان بار ديگر دور هم جمع شدند تا نقشه اى براى كشتن صالح(عليه السلام)بكشند.
آنان به يكديگر چنين گفتند:
ــ بياييد هم قسم شويم كه بر صالح و خانواده اش، شبانه حمله كنيم و همه آن ها را به قتل برسانيم.
ــ بر فرض كه ما صالح و خانواده او را كشتيم، با فاميل هاى او چه كنيم؟ آنان به فكر انتقام خواهند افتاد.
ــ به آنان مى گوييم: ما از كشته شدن صالح خبرى نداريم و ما راستگو هستيم.

* * *

آنان براى كشتن پيامبر تو نقشه كشيدند و توهم از جايى كه نمى دانستند آنان را به كيفر اين كارشان رساندى، آنان به خانه صالح(عليه السلام) حمله كردند تا او و خانواده اش را به قتل برسانند، تو گروهى از فرشتگانت را به يارى صالح(عليه السلام)فرستادى، فرشتگان به امر تو، همه آن ها را به قتل رساندند، آنان فرشتگان را نمى ديدند، نمى دانستند چه شده است، فقط مى ديدند كه يكى يكى روى زمين مى افتند و به خون خود مى غلطند.[46]
همان شب، آن مردم گرفتار عذاب شدند، آنان در خانه هاى خود خواب بودند كه ناگهان صيحه اى آسمانى فرا رسيد و زلزله اى سهمگين خانه هاى آنان را در هم كوبيد و همه نابود شدند.
به راستى سرانجام قوم ثمود چه شد؟ تو همه آنان را نابود كردى، خانه هاى آنان فرو ريخت و ديگر كسى نماند كه در آن زندگى كند. به خاطر ظلم و ستمى كه كردند، شهر آنان ويران شد. در اين ماجرا براى كسانى كه اهل انديشه اند، عبرت بزرگى است.
تو قبل از آن كه عذاب بر مردم نازل كنى، صالح(عليه السلام) و همه مؤمنان پرهيزكار را نجات دادى، اين وعده تو بود، وقتى مى خواستى شهرى را به عذابى آسمانى نابود كنى، ابتدا پيامبران و مؤمنان را نجات مى دادى و به آنان خبر مى دادى تا شهر را ترك كنند و سپس عذاب را نازل مى كردى.

* * *